Türkiye'de kadın olmak zordur deriz, buna geri kalmış ülkeleri de ekleyebiliriz. Bu tarz ülkelerde fiziki, sosyal ve kültürel olarak çok dar bir alana sıkıştırılmış kadınlar köle ve hizmetkar olarak görülüp kullanılmakta ne yazık ki. Bu yazımızda konuyu farklı bir açıdan ele almak istiyorum ileri veya geri kalmış ülkeleri bir yana bırakarak tüm kadınların ülkesi, şartları, yaşam alanı ne olursa olsun ortak yaşadıkları acılar vardır ve bunları yazamaya çalışarak bir nebze olsun onların iç dünyalarını bu acıları yaşamamış olan insanlara hatırlatmaya çalışalım.

Bayan banyoya girer duşunu alır ve bornozunda göğüslerinden akmış olan yeşil sıvıyı fark eder ilk kez böyle bir şeyle karşılaşmıştır şaşırır ve panik yapar ve hemşire arkadaşını arar durumu anlatır hemşire her dokuz kadından birinde göğüs kanserinin yaygınlaştığını söyleyerek ertesi gün hastanede buluşmalarını söyler. Ertesi sabah ilgili doktordan randevu alınır ve tahliller başlar çıkan sonuçlar bayanın göğüs kanseri olduğunu işaret eder ve bu hastadan gizlenir ve kademeli olarak hastayı bilinçlendirip yönlendirerek ilk önce psikolojik olarak alıştırmaya çalışırlar neticeyi öğrenen bayan yıkılır ve günlerce ağlar daima neden ben diyerek serzenişte bulunur ve bu soruyu doktorada sorar doktorun cevabı ise biraz esprili algılansa da gerçeğin ta kendisidir bu hastalık milli piyango gibidir kime vuracağı belli olmaz der. Bir buçuk yıl süren bir tedavi süreci başlar hasta gerçeği kabul eder ve ameliyatın bir an önce olmasını ister her iki göğsünü de aldırır on iki saat süren ameliyatta alınan göğüslerin yerine silikon göğüsler takılır tabi bu silikon göğüslerin ücreti hasta tarafından karşılanır takılan göğüsler vücuda alerji yapar iki ay sonra tekrar ameliyat olarak silikonlar değişir bu ameliyat sonrası iyileşme süreci altı ayı bulur. Devamında kemoterapi alınmaya başlanır doktorların hastaya anlattığı gibi ilk etapta acı yaşamaz fakat ikinci terapiyi 24 gün sonra alınca o geceyi hiç unutamaz vücudunun her noktasında ağrı ve sancı hisseder gece bitmek bilmez belki de ömrünün en acılı ve en uzun gecesidir. Sabahı zar zor yapan hastamız öğle civarı banyo yapmak ister ve saçlarını yıkadığında saçlar yıkanırken elinde kalır vücudunda hiç saç ve tüy kalmaz bu yıkım olur hasta için hayatı çocukluğu gençliği gözlerinin önünden geçer hüngür hüngür ağlar ve yine neden ben sorusu aklından geçer. Kafasında saç kalmayan hastamız hastaneye gelen diğer hasta ve hasta yakınlarının kendisine acıyarak baktıklarını hisseder daha da üzülür ve adeta kendini dışlanmış hisseder. Hastalık sürecinde hastamız hayatı yeniden sorgular ikili ilişkilerini akraba ve dostlarının gerçek yüzlerini daha iyi görür. Dört terapi gören hastamız her terapinin 24 gün olması sebebiyle 96 gün bu tedaviyi aralıksız görür iyileşme sürecine girdikten sonra hayata bakış açısı farklılaşır yeniden yaşam sevinciyle dolar ve insanları kırmanın gereksiz olduğuna hayatı yaşaya bildiğince yaşanması gerektiğine inanır ve yaşam sevinciyle dolarak hayatın tadını çıkarır, para ve hırsın her şey olmadığını anlar stresten uzaklaşarak doğadaki zengin neşeyi fark eder.

Kendisini ilgiyle dinlediğim bayanın bu acılardan sonra hayata neşeyle bağlanmış olmasını tebrik ediyorum birçok insanın daha küçük acılarda intihara teşebbüs edebildiğini düşünürsek insan iradesinin önemini görüyoruz elinize aldığınız bir iple ister salıngaç yapar, ister kendinizi asarsınız bu tercih meselesi iken hayata bağlı olan ve küçük şeylerle mutlu olmayı becerebilen insanları seviyorum insan olarak doğabilme ihtimalinin 40 milyonda bir olduğunu düşünürsek bunun yüceliğini ve büyüklüğünü insanoğlu kavrayabilse inanın bu dünya çok daha yaşanır halde olurdu.

Kadın olarak yaşam zorluğunun yanı sıra anlatmaya çalıştığımız hastalık birçok kadın hastalıklarının yalnızca bir tanesi ve tüm hastalarımıza acil şifa diliyorum. Esenkalın...