Belediye otobüslerinde biletçilerin olduğu yıllardı.

İnsanlar otobüslere arka kapılarından binerler ve basamakların hemen bitiminde, sağda ki boşluğa monte edilmiş küçücük gişeden biletlerini alırlardı.

Ve tabii her gişenin de bir biletçisi vardı.

Sanırım orta ikideydim.

Yağmurlu bir gün olduğunu hatırlıyorum. Arkadaşlarla otobüse doluşmuş Stadyumdan Heykele çıkıyorduk.(bilirsiniz Bursalılar Heykele gitmezler çıkarlar)

Otobüsler o zamanlarda daha bir kalabalık olurdu sanki belki de sayıca çok daha az olduklarından bana öyle gelirdi. Ahali sarmaş dolaş yolculuk ederdi.

Her frende insanların samimiyet derecesi daha bir artardı.

Biletçi Karadenizliydi.

Gişenin önünde yığılanlara ileri gitmeleri için uyarıda bulunuyordu.

‘’İleri cidelum ileri cidelum’’

Biz, şive ilgimizi çektiği ve sevimli geldiği için, olayı makaraya alıp hep bir ağızdan yüksek sesle ileri cidelum ileri cidelum diye biletçiyi taklit ederken onun, yerinden ayağa kalkarak otobüsün önüne doğru seslenmesini bu yaşıma geldim hiç unutmadım.

‘’Opp hemşerum; o kadarda ileri citmeyelum’’

Bizim millet her seçim döneminde söylemlerin daha da sertleşerek hatta hakarethamiz cümlelerin havada uçuştuğu propaganda konuşmalarını siyasetten sayar.

Hatta buna siyaseten söylenmiş yani ‘’korkma sahi değil mahsuzcuktan’’ babından tanımlar da yapar.

Bağırışı cığırışı ciddiye almayanlar alanlardan çoktur her zaman.

Zaten seçimden bir saat sonrada her türlü hakaret ve serzeniş edildiği yerde kalır bir daha ki seçimde kullanılmak üzere halı altına süpürülür.

İktidarı da muhalefeti de kaldıkları yerden yoluna devam ederler.

Bunu anlarım.

Ama bunu anlamam mümkün değil;

Sanırım Cumhuriyet Savcıları da anlamayacak ve ilgilisine soracaklardır niyet ve niyet okumayı neresinden uydurduğunu.

“Türk kamuoyu, PKK terör örgütüne, FETÖ’ye yandaşlık yapan, kol kanat geren, bağrında besleyen örneğin Kemal Kılıçdaroğlu gibi bazı isimlerin de bu darağacında asılmasını idam edilmesini bekliyor diye düşünüyorum, ama maalesef 2004 tarihinde idam kaldırıldı”

Efendi. Şimdilerde müze olan Ulucanlar Ceza Evinin bahçesinde ki kafes içerisine alınmış idam sehpasının önünde söylüyor bunları.

İdam cezası kalktı diye de pek üzülmüş hazret.

Gerçi söyle diyenlerin sözcülüğünü yaptığı aşikar da ihalenin ona bırakılacağından bile haberi yok.

Belki de bizim haberimizin olmadığı şeylerden haberi var ki böylesine densizce konuşabiliyor.

Türk kamuoyu diyerek de hepimizi bu garabete ortak edip niyet okuyor.

İktidarın da bu dehşetengiz söylemlere kayıtsız kalacağını düşünmüyorum.

Sanırım onlarda en üst perdeden bu muhabir(!)e ne yapmak istediğini soracaklardır.

Sormalılardır da.

Bu nasıl bir algı böyle anlamak mümkün değil.

Örneğin ben, kendime en uzak hissettiğim bir siyasi figür için bile asılmasını bekliyorum diye bir cümle kurmam. Bırakın cümle kurmayı aklımın ucundan geçmez böylesi saçmalık.

Kaldı ki, bu ülkede idamlar hiçbir zaman fiiliyatının gerekçelerini ispatlayamamıştır.

Demek iş başka o zaman.

Gayet net anlaşılıyor ki,

Olay parti olayı filan değil.

Seçim meçim meselesi de değil.

Alenen tahrik ve karmaşa davetiyesi.

Birileri de bunu şiddetle istiyor.

Ülke karışsın insanlar birbirlerine girsinler, onlarda bulanık suda avlanıp artık nihai emelleri neyse ona ulaşsınlar.

İdam sehpasının önünde ileri sürülen ithamlarında somut birer kanıtı olmadığı göz önüne alındığında olayın vahameti daha da rahat anlaşılıyor.

Maksat iftiralarla, yalanlarla, hayali ithamlarla Türk Milletini birbirine kırdırmak.

Bunu asla başaramayacaklarını onlarda biliyorlar da, hani mesela deduk diye konuşuyorlar.

Ya da birilerinin çıkıp o biletçi gibi

‘’Oop hemşerum o kadar da ileri citmeyulum’’

demesini bekliyorlar.