"Uruguay (1965),Kıbrıs Rum Yönetimi (1982),Avrupa Parlamentosu (1987),

Arjantin (1993),Rusya Federasyonu (1995),Kanada (1996),Yunanistan (1996),

Lübnan (1997),Belçika (1998),Fransa (2001),İsveç (2000),İtalya (2000),İsviçre (2003),Slovakya (2004),Hollanda (2004),Polonya (2005),Almanya (2005),

Venezuela (2005),Litvanya (2005),Şili (2007),Bolivya (2014),Avusturya (2015),

Lüksemburg(2015),Brezilya(2015),Paraguay (2015),Suriye (2015),Almanya Bundestag’ı (2016),Çek Cumhuriyeti (2017),Libya geçici hükümeti (2019),

Şimdilik Temsilciler Meclisi kararı ile olsa da ABD malumunuz zaten,

İran’da var ama gayrı resmi.

Ciddiye alır da ülkeden sayarsanız Vatikan…

Birbirlerinden nefret eden,nefretten öte birbirlerinin yer yüzünde ki varlığına bile  tahammül edemeyen bu ülkelerin ortak paydaları ne peki ?

Ne olacak?

Ermeni palavrasını ayrı ayrı gerekçeleri ile tanımaları.

Ayraç içerisinde ki tarihler de bu herzeyi yemeye başladıkları yıllar.

Hepsi de duygusal çocuklar mı ki,Ermenilerin soy kırıma uğradığını düşünüp karalar bağlıyorlar.

Yazın isimlerini tarayıcınıza, bir bakın tarihi geçmişlerine.

Hepsinin başka  milletlere ya da bizzat kendi insanlarına karşı uyguladıkları soykırımlarla ilgili bir sürü sabıkaları var.

Ben Ermenilerin bu günahkarlar tarafından zerre kadar umursandıklarını filan da sanmıyorum.

Daha dün altı milyon Yahudiyi gaz odalarında boğan Almanya mı takacak Ermenileri,bir buçuk milyon Cezayirliyi katleden Fransa mı,milyonlarca Kızılderili’nin ve Müslüman ın ölümünden sorumlu ABD mi ?

Bunu Ermenilerde çok iyi biliyorlar zaten. Onların derdi Türkiye’ye işlemediği bir suçun bedelini ödeterek para kopartmak.

Denemesi kolay;

Şimdi Erivan’ a desek ki,’’Tamam kardeşim siz haklısınız alın şu bilmem kaç milyar doları kapatın çenenizi’’

Bir ayda ne soykırım palavrası kalır ne de tasarısı.

Gerçi o zamanda toprak ta isteriz diye tuttururlar ama parayı görünce onu da çabucak unuturlar.

Aslında Türkiye’nin böyle bir şey yapması en çok tasarı masarı deyip salak saçma oylamalar yapan çakalların işlerine hiç gelmez.

Çünkü o zaman , tarihte ki kuyruk acıları hala geçmeyen bu ülkelerin yalan üzerinden Türkiye’ye yürümelerinin önü kapanır.

Ama rahat olsunlar, zaten böyle de bir şey asla olmaz.

Kuyruk acısı dedim de;

Bu Ermeni paranoyasını yaşayan ülkelerin içerisinde tarihte bir defa olsun yolumuzun kesişmediği Latin Ülkeleri bile var.

Ama onların ne derdi var,kuyruk acılarının kaynağı ne,  işte onu anlayabilmiş değilim.

Hele Almanların soylarını kırdıkları Yahudilerle bir olup  soykırım tasarını kabul etmelerini hiç mi hiç anlayabilmiş değilim.

Ancak burada bir es vermek gerektiğini düşünenlerdenim.

Tarihin en büyük yalanlarından biri belki de birincisi olan bu Ermeni Soykırımı masalının gerçek olmadığını ya yeteri kadar anlatamıyoruz,ya da Ermeni seviciler(!) sadece anlamak istediklerini duymayı bekliyorlar bizden.

Onların tarih boyunca müsebbibi oldukları soy kırımları yazıp çizmemiz,gözlerine gözlerine sokmamız da ‘’Ama sende yaptın’’ algısının oluşmasına neden oluyor ki,bence bu konuda elimize ayağımıza dolanan en ciddi sorun da bu.

Çünkü ‘sen de yaptın’ denilince,’biz yaptık ta ama sende yaptın’ algısı oluşuyor dünyada.

Oysa kendi ırklarına en büyük kötülüğü yine bizzat Ermeniler yapmışlardır ve bu tarih sayfalarında belgeleri ile ispatlanmıştır.

Ermeni meselesi denilen sadece ve sadece kaşınanı kaşıma operasyonudur ve onun da en insancıl yöntemi geliştirilerek uygulananıdır.

Merak eden açar  Tehcir (sürgün) kanununu okur.

Şimdilerde soy kırım soy kırım diye yırtınan bütün ülkelerde bunu gayet iyi bilmektedirler.

Türk’ün tarihi Cangıl ormanları gibidir.

Ne yılanı biter,ne çakalı,ne Karadul’u,ne ayısı,ne tilkisi,ne de leş kargası…

O yüzden ataları ‘’İt Ürür Kervan Yürür’’demişlerdir.

Bu Ermeni soykırımı palavrası da ormandaki mahlükatın ağzında sakız olmaktan ileriye gidemeyecektir elbette.

Ben kendimi bildim bileli bu konuda birileri ulur diğerleri,kaşınır.

Yukarı da da dediğim gibi biz kaşınanı kaşımasını iyi biliriz de, ABD nin Ermeni masalında ki son ninnisini diğerlerinden çok daha fazla ciddiye almalıyız.

Dünyanın bu gelişmiş en vahşi ülkesinin kötülük adına yapamayacağı hiçbir şey yok çünkü.

Her türlü kalleşlik yapılır etiketi altında sergilediklerine tüm dünya tanıktır.

Ve bu maharetlerini kullanmaktan da  Tanrı onlara dur diyene kadar asla vazgeçmeyeceklerdir.

Benim kısıtlı aklımın bastığı bu kadar

Gerisi Ankara’da kilerin sorumluluğunda…