Ömrümüzün kum saati işliyor ve hızla geçen yıllar birbirini takip ediyor. Bu hızla geçen yılların adeta duraklama, nefes alma ve arınma istasyonu gibidir on bir ayın sultanı Ramazan. Ramazan’da sanki öze dönüşe doğru bir yolculuğa başlar insanlar, yardımlaşma, paylaşma, sosyalleşme ve ibadetler artar, bir huzur iklimine girilir.   

Kendine ait ritüelleri bünyesinde barındıran Ramazan ayında, özellikle modern zamanları ele aldığımızda hasret kaldığımız incelikler ortaya çıkar ve her anlamda bir bereket yaşanır.

Sosyal hayata kattığı zenginlikler açısından bakıldığında, ailelerin birbirlerini iftarda ağırlamaları, fitre ve zekât verilmesi, aşevleri açılması, ihtiyaç sahiplerinin hiç olmadığı kadar gözetilmesi, hatimleri, teravih namazları ve sahur yemekleri, Ramazan pideleri, hep bu ayın güzellikleridir. 

Ramazan ve sonrası

Ramazan ayının faziletleri, güzellikleri ve özellikleri o kadar fazla ki, tamamını anlatmaya ne bu köşenin hacmi, ne de benim dağarcığım yeter. Girişte kısaca bahsetmekteki maksat, bazı soruları düşünmemiz içindi. Ya hu kardeşim tamam Ramazan ayında her şey çok güzel, ortam şahane, suç işleme oranları bile yerlerde sürünüyor da, peki kalan 11 ayda bize neler oluyor? Tek sebep sadece Ramazan ayında şeytanların bağlanması mı? Ramazan ayı dışında yaptığımız nice nice şeytanlıklar, hatta şeytana bile pabucunu tersten giydirecek nitelikte yaptığımız şeytanlıklar, acaba sadece şeytanların suçu mu? Meleklerden daha yukarı ya da hayvanlardan bile daha aşağı bir seviyede olabilecek kadar çift yönlü potansiyele sahip ve iradesiyle bu kadar geniş bir skala arasında tercih yapma özgürlüğüyle yaratılan biz insanoğlu, acaba yaptıklarımızdan ve yapmadıklarımızdan dolayı işi şeytanlara atıp kurtulabilecek bir konumda mıyız? 11 ay görmediğimiz, hatta karşılaşınca rahatsız olup yüz çevirdiğimiz ihtiyaç sahibi insanlara sadece Ramazan ayında sahip çıkmak yeterli mi? Sürekli baskıladığımız vicdanlarımızı bu bir ayda serbest bırakmak, iyi şeyler yapmak ve geri kalan ayları aynı umarsız ve duyarsız hallerde sürdürmek, bizi gerçek bir arınmaya götürür mü?     

Cevaplar kalbimizin derinliklerinde

Yukarıdaki soruları arttırmak, çeşitlendirmek ve daha da somutlaştırarak kişi ve kurumlara yöneltmek de mümkün. Bu soruların cevaplarını vermek, ahkâm kesmek ve öneriler getirmek de mümkün ancak o zaman arınma nasıl olacak? Zaten yıllardır camilerde, konferanslarda bu konuları anlatan yazdıkları kitaplar ve medya aracılığıyla insanlara aktaran hocalar, din alimleri olduğu halde neden bu haldeyiz? İnsan olmanın erdemleri ve avantajları kâinattaki diğer canlılara göre çok fazla olsa da, sorumluluğu ve tekâmül evresinin bireysel olması gerektiği süreci de ortada. Dolayısıyla insan idrak etmez, o şuura gelmez ve gönlünü açmaz ise, tüm kâinat bir araya da gelse de o gerçekleri ona duyuramaz. Şüphesiz ki bugün yüzde 99’unun kendisini Müslüman olarak tanımladığı bir toplumda; hırsızlık, rüşvet, yolsuzluk, iftira, fuhuş gibi dinin kesin yasakladığı suçlar pervasızca işleniyor, en çok korkulması gereken günahlardan biri olan kul hakkı yemenin bir anlamı kalmıyorsa biz hangi arınmadan bahsedebiliriz? Bütün bu güzelliklerin yaşandığı Ramazan ayından sonra her yıl yaşadığımız, Ramazan sonrası normal olan anormale dönme umarsızlığıyla nereye kadar? Siz hiç bir ay çalışıp 11 ay yatmanıza müsaade eden bir işyeri gördünüz mü? Hal böyleyken 11 ay her naneyi yiyip, 1 ay Ramazan’da iyi şeyler yapıp sonunda bağışlanmayı, üstelik her yıl bu döngüde yaşamayı nasıl bekliyoruz? Bu kadar kendimizi kandırabildiğimiz bir düzeni biz nasıl sürdürebiliyoruz? İşte şimdi şapkayı önümüze koyup düşünmenin, muhasebe yapmanın, bu soruların cevaplarını kalbimizin derinliklerinde yoklayıp doğruyu bulmanın tam zamanı. Hepimizin bu sorulara verecek cevaplarımızı bulmamız ümidiyle, herkese, her açıdan bereket dolu bir Ramazan ayı diliyorum.