Bir takım için en kötü şeylerden biridir seyircisine yenilgiyle veda etmek. Kaptanını, sembol olmuş Batalla’yı boynu bükük uğurlamak. Bursaspor bunu yaşattı işte.

Ne bu maçın özeline girmek gerek ne de şöyle olsaydı böyle olsaydı demek gerek. Sezon boyu eleştiri yüklü yazılarımızı okumak bu maçın kritiği için yeterli olacaktır. Birkaç maç ve geçen haftaki Fenerbahçe maçındaki oyun hariç sınıfta kaldı koca Bursaspor.

Taraftarın onca üzücü sonuca rağmen takımına verdiği destek müthiş. Yine aynı şekilde camianın bu sezon olumlu Hiçbirşey yapmadığını kendisi de bildiği için ayrılık kararı alan Batalla’yı bağrına basması da müthiş. Ancak saha içinde güzel olan birşey göremedik ki alkışlayalım. İyi oynanan birkaç maçta zaten övgülerimizi düzdük.

Ne görürsek onu yazıyoruz. Bursaspor’a gönül veren taraftarların duygu anlamında tırnağı bile olamayız. Ancak profesyonel anlamda gördüklerimizi yazıyorum. İnsanı üzen şampiyonluk yaşamış koca yeşil beyazlı camiaya yakışmayan futbol.

Son iki sezondan öyle dersler alınmalı ki bir daha Bursaspor korkulu rüya yaşamasın. Ders alınır mı? Alınacağını düşünüyorum. Zira bir önceki yazımda çekirgeden bahsetmiştim. Çünkü çekirgenin zıplaya zıplaya zıplayacak hali kalmayabilir.

Batalla, Bursaspor’la özdeşleşen bir isim. Türk futbolunda da iz bırakan yabancı futbolculardan biri oldu. Taraflı tarafsız herkesin saygı duyduğu bir futbolcu. Gönül isterdi ki taraftarı önünde galibiyet sevinci yaşasın. Camiasına üç puanla veda etsin. Ama kısmet değilmiş.

Batalla’nın aktif futbolculuk yaşamından sonra gelecekte teknik adam olarak Bursaspor’a hizmet edeceğini düşünüyorum ve bunu sabırsızlıkla bekliyorum. Gelirken de Bursaspor’a ilk geldiğindeki gibi Batalla'lar getirsin.