Bursa’nın dağ yöresi, yıllardır şehre verdiği göç ve geri kalmışlığı ile gündemdedir. Bölgeyi her ziyaret ettiğimizde sohbet ettiğimiz yaşlılar, yörede iş imkânı olmadığı için gençlerin kente taşınmasından ve tarlalarda yalnız kaldıklarından şikâyet ederler. Hatta bölgede tamamen boşalmış hayalet köyler de mevcut. Gelişmişlik düzeyi açısından Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nden pek bir farkı yoktur aslında Bursa’nın dağ yöresinin.

Senelerdir dağ yöresinin tarımda ve hayvancılıkta kalkınması için planlar yapılır, projeler üretilir ama sonuç çok değişmez. Özellikle son yıllarda turizm açısından bölgenin kullanılması ve bu yolla kalkınması gündemde ama henüz somut bir ilerleme yok.

Yalnızlık Kocayayla’nın kaderi mi?

Dağ yöresinin ikinci büyük ilçesi konumundaki Keles’in en büyük değeri, Uludağ’ın zirvesinin hemen arka tarafında yer alan Kocayayla’dır. Bursa’nın fethi öncesi Osmanlı’nın otağ kurduğu tarihi yayla, senede birkaç gün yapılan şenliklerin dışında bomboş durur.

Keles Belediyesi’nin internet sitesinde Kocayayla şöyle anlatılıyor: “Etrafı karaçam ağaçlarıyla örtülü olup ayrıca yayla içinde yer yer çam, meşe, gürgen, alıç, kavak ve erik ağaçları da vardır. Yaklaşık 400.000 m’lik açık çayır ve mera alanına sahip olan Kocayayla, Türkiye’nin de en büyük yaylalarından biridir. Deniz seviyesinden yüksekliği 1.200 m. olan yayla; bol oksijenli temiz havası ile kalp, verem, akciğer, astım, anemi ve benzeri hastalıklar için tavsiye edilen nitelikler taşımaktadır.” Peki elinde bu kadar önemli bir değer olan Keles Belediyesi ne yapmaktadır? Maalesef koca bir hiç. Yıllardır gerçekleştirilen Kocayayla Şenlikleri dışında yayla başıboş duruyor. Kocayayla’daki tuvaletlerin ve diğer tesislerin durumu ise içler acısı.

Keles’e yatırım ve Oba kamp 

Doğa sporları ve izcilik aşığı Hulki Aşçı, 2007 yılında içerisinde İnşaat Mühendisleri Odası eski başkanı Cevdet Yüce’nin de olduğu birkaç kişiyi Kocayayla’ya yatırım yapmak için ikna eder. Dönemin Keles Belediye Başkanı Mustafa Bektaş ile görüşülerek Kocayayla’da bir alan 10 yıllığına kiralanır. Alana, doğa ile uyumlu, tanesi yaklaşık 100 bin TL’ye mal olan 11 tane ahşap ev yerleştirilir. Anlaşma gereği, Kocayayla’daki kır kahvesi gibi belediyenin daha önceden yaptığı eski tesisler de firma tarafından onarılır ve 2008 yılında doğa sporları ve kampçılık merkezi Oba Kamp faaliyetlerine başlar.

Hulki Aşçı’nın idealistliği yüzünden Oba Kamp bugüne kadar zarar eden bir işletme konumunda. 2009 yılında tanıştığım Hulki Bey, sadece öğrencilere yönelik izcilik kampı idealinden hiç vazgeçmedi. Onun derdi yeni nesillere doğa sevgisi ve kampçılığı aşılamaktı. Ne var ki, aradan geçen 6 yılda Arap öğrencileri ve İstanbul’dan gelen öğrencileri kampta ağırlasa da Bursa’daki okullardan aynı ilgiyi göremedi. Kampı herkese açsa, alkol içilmesine müsaade etse eminim ki bu işten para da kazanırdı ama o bunu tercih etmedi.

Bursa’da sürekli Uludağ’ın güney yamaçlarının güzelliğini anlattı, dağ yöresi için turizm projeleri üretti, Kocayayla’ya safari turları düzenledi, gazetecileri, karar merciindeki önemli kişileri hep Kocayayla’ya davet etti ve kampında ağırladı ama hep ilçedeki resmi kurumlardan destek göremediğinden yakındı. Sonuçta işler yolunda gitmese de bugün Oba Kamp, ekşi sözlükte bile yer alan, doğa sporları ve kampçılık özellikleri açısından ülkemizdeki tek işletme. Google’da arattığınızda işletmenin Keles ve Bursa’nın tanıtımına nasıl katkı yaptığını (özellikle turizm sitelerinde) çok rahat görebilirsiniz.

Anlaşılmaz bir tavır 

Yukarıda ilçe ve kent açısından önemini anlatmaya çalıştığım Oba Kamp, daha sözleşmesinin bitmesine 2 yıl varken, belediyenin talebi ve kaymakamlığın kararı ile perşembe günü zorla tahliye ediliyor ve kampın içerisindeki eşyalara da el konuluyor. Gerekçe ise, kiranın ödenmemesi ama mahkeme kararıyla tahliye yerine kaymakamlığın idari kararıyla bu iş yapılıyor. İşin asıl enteresan tarafı ise, bugüne kadar kiranın yıllık olarak ödeniyor olması. Ortaklardan Cevdet Yüce, geçen hafta Keles Belediye Başkanı Mehmet Teke’yi ziyaret ediyor ve bu yılın kirasını yatırmak istediğini söylüyor. Yüce’ye, ‘biz bu yılın kirasını hesaplayıp size dönelim’ deniyor. Bir hafta sonra ise kampın tahliyesi gerçekleştiriliyor.

İşin hukuki sonucu ne olur bilmiyorum ama yapılan işlem doğru değil. İşletmenin eksikleri, hataları, belki kusurları da olabilir. Belediye artık burada başka tasarruflarda bulunmak da isteyebilir ama tercih edilen yöntem çok sıkıntılı. Bursa ve dağ yöresi için turizmin bu kadar konuşulduğu bir dönemde yatırımcı kovalamak ne kadar mantıklı. Belediyenin yaptığı resmi sözleşme gereği daha iki yıl zamanı olan işletmeciyi apar topar tahliye etmeye kalkmak ne için? Mantıklı bir gerekçe varsa bile karşılıklı uzlaşma, o da mümkün değilse mahkeme yoluyla sonuca gitmek daha doğru değil mi?

İlçede vekaleten kaymakamlık yapan Sayın Valimiz Münir Karaloğlu’nun yeğeni Bünyamin Karaloğlu acaba bu kararı verirken dikkatle inceledi mi? Turizm yatırımları konusunda istekli görünen Bursa Valisi Münir Karaloğlu ve Büyükşehir Belediye Başkanı Recep Altepe bu konuda nasıl bir tavır izleyecek?

İşin enteresanı ağustos ayında Bursa Emniyet Müdürlüğü Toplum Destekli Polis Şube Müdürlüğü, suça eğimli çocuklar için burada bir eğitim kampı yapacaktı şimdi ne olacak?