- Rafet beyin oğlu çalışmak için yurtdışına gidiyormuş duydun mu?

- Yok aga buraları artık beni kesmez. Kapağı Kanada’ya atmam lazım.

- Bitti bu ülke azizim, bir yolunu bulayım kızı İngiltere’ye göndereceğim.

- Şu yeşil kartı kaptık mı yırttık oğlum, ver elini Amerika.

- Valla hep söylüyorum bizim oğlana hallet işini git yurt dışında yaşa.

- Önce turist vizesi ile gideceğim sonra orada kalmanın bir yoluna bakacağım.

- Ne mi yapacağım orada? Bir hamburgercide garson olurum, saati 20 dolar daha ne olsun.

- Çocuklarla konuşmuş bizim hanım; torunu Amerika’da yapacaklarmış. Bu yeni nesil çok akıllı valla.

Ne kolay değil mi?

Al valizi eline koy niteliğini cebine, sat sav neyin varsa koşa koşa kaç elin memleketine.

O da resmi devlet töreni ile karşılar seni artık, can ciğer kuzu sarması yaşar gidersiniz.

Karı koca oğlan kız çoluk çocuk bir yurt dışı sevdasına kapılmış gidiyorlar.

Hayallerini burada kurup    elin gerçeklerine teslim oluyorlar. Geride kalan saftiriklerde “Bizimkiler evropada eymerikada vallayi” diye birbirlerinin aşağılık duygularında sarmaş dolaş kutlaşıyorlar.

Tahsil için yurt dışına gidenlere şapka çıkartırım. İlim neredeyse gidip bul öğretisinin karşılığı sayarım ama burada iki üniversite bitirip barınamayan sonra da yurt dışına kapağı atıp her nereye gidiyorsa onun vatandaşlığına geçmek için yırtınan sonuçta bulduğu ilk benzin istasyonunda yıkamacı olarak kariyerini tamamlayan hazretlerden hiç haz etmem.

Buna beyin göçü diyenlere de güler geçerim. Beyin olsa göçten göçük çıkartmak için çabalar mı insan?

Efendim buradaki şartlar malum, yurt dışında ki fırsatları değerlendirmek lazım, di mi ama?

He, di.

Buradaki şartlar her zaman malumdu zatı aliniz Uranüs doğumlu muydunuz ki şimdi anladınız?

Akın akın tebası olmak için kuyruğa girdiğiniz o hayallerinizin ülkelerinin malum şartlardaki rollerinden haberiniz var mı? Size ülkenizde iken her türlü hile ve desise ile saldırıp doğduğunuz toprakları terk ettiren, kendi ülkesinde göğsünüze madalya mı takacak sanıyorsunuz?

İster doktor olun, ister mühendis ya da ne isterseniz onu olun oradaki sizi sadece göçmen olarak tanımlayacak ve ülkenizdeki birinci sınıf vatandaşlığınızı ikinci, üçüncü sınıf marabalıkla takas ettirecektir.

Elbette yaşam sizin, kararlarınız da sonuna kadar size ait. Ama unutmayınız ki yüz binlerce şehit verilerek kurulmuş özünüze vatan olmuş bu ülkeyi onu terk ettiğiniz andan itibaren insafına sığındıklarınızın insaflarına terk etmeye başlayacaksınız.

Biz seksen milyonuz. Üçünüz beşiniz gitmiş binlerce kilometre uzakta kimliksiz yaşamayı seçmiş çok önemsemeyiz.

Önemsediğimiz vatanınıza sahip çıkıp minicik de olsa bir yarasını sarabilmeniz için sizi yetiştirirken yok saydığımız gençliklerimiz.

Şöyle bir üstün körü araştırdım; Amerika’ya Avrupa’ya kapağı atıp da o ellerin başarılı insanları arasına girebilen sayınız kaç diye.

Gördüm ki birkaç fenomen isimden (onların da tamamına yakını burada olsalardı da dünyaya mal olacak kişilikler) gayriniz the marabadan öteye geçememiş o süper (!) devletlerin sıradan yaşayanları aralarında kaybolup gitmişsiniz. Şanslı olanlarınız da yaşayandan vatandaşlığa geçebilmiş anca.

Eminim ki hepinizin doğduğunuz toprakları bırakıp yabanda yaban olmak geçerli sebepleriniz vardır.

O zaman derim ki, sarılın o sebeplerinize birlikte zar atın sebeplerinize sebep olanlarla.

Kaçanın anası ağlamaz derler de kanmayın, hem anası hem babası ağlar.

Kimi bizimkiler yurt dışında diye konu komşuya hava atar, kimi kor olmuş yüreğini avuçlayıp arkanızdan bakar.

Biz sözü atamızdan aldık ilalebet payidar kalacağız;

Ne diyeyim siz de good like kalınız…