Kim demiş,ne zaman demiş,neden demiş,nerede demiş bilmiyorum.

Ama demiş.

‘’İnkar genellikle teyittir’’

Demiş.

Biraz yaşanılanlara biraz da kendimizden örnek olaylara bakınca görülebiliyor ki, hani boşuna da dememiş.

Şöyle bir yoklayın hafızanızı siz de hak vereceksiniz sözün sahibine.

İnkarın dozu arttıkça kırılan potlarında dozu artar genellikle.İnkarcı bazen kendini öyle kaptırtır ki inkarını teyid eden bir cümlenin istem dışı ağızından kaçmasına engel olamaz.Engel olamadığı gibi farkında bile olmaz.

Sonuna kadar varlığından ve gerçekliğinden emin olduğunuz hatta belgeleyebildiğiniz bir olumsuzluğun bizzat sorumlusu tarafından canhıraş bir şekilde inkar edildiği hadiselerle  mutlak karşılaşmışsınızdır.

Dikkat ediniz hepsi de‘’Kim demiş’’,’’Küllüm yalan’’,’’İftira’’,’’İspatlamazsan şerefsizsin’’,’’Benim abdestimden şüphem yok’’,’’Hezeyan bunlar’’,’’Alçakça iftira’ gibisinden girizgahlarla başlar.

Bazen inkar öyle boyutlara ulaşır ki karşınızdakinin gözleri bile ona ihanet eder ‘evet ben yaptımmm bennn’ dercesine bakmaya başlarlar. Dili, ağzı yamulduğu ile kalır.

Konunun hassasiyetine göre inkar türevlenmeye tabi olur..

Önce yemin girer devreye baktı ki yetmiyor abanın altından sopa çıkar oda yemezse karşıda ki derhal müfteri ilan edilerek şerefsizlik ,haysiyetsizlik ,yalancılık ve hainlik moduna geçilir.Son aşama bazen üzeri kapalı bazen de alenen küfür olur.Hadisenin iyice evrimleşip fiziksel saldıraya dönüştüğü zamanlar da yok değildir.

Ama o olumsuzluk ne ise ortada durur, sorumlusu inkara devam ede ede zeytin yağı kıvamına ulaşır üste çıkıp oturur.

Ya da oturduğunu sanır durur.

Bunu öyle çok yaşıyoruz ki artık. İnkar bir hitabet sanatı bile sayılabilir.

Ayan beyan ortalıkta dolanan pek çok sorunun  inkar yöntemi ile halledilir olmaya başlaşması da bundandır.Halledilmesi lafın gelişi tabii.

İşin tuhafı inkarın taraftarında da ciddi bir artış var.

Kadına pazarda 8 liralık patlıcanın ,25 liralık hamsinin etiketlerini gösterip  soruyorlar fiyatlar nasıl diye; Valla çok iyi ben memnum diyor.Demekle de kalmayıp pahalılığın olduğu konusunda derhal bir inkar mekanizması geliştiriyor.

Buradan inkar mekanizmasının algı ile de bir bağıntısı olduğu sonucu bile çıkartılabilir diye düşünüyorum.

 Evet kabahat altın mintan olsa kimse giymez derler.Bunda söylenecek bir şey yokta kabahat kabahatlikten çıkıp ulusal bir sorun haline dönüştüğünde inkar filan kar etmiyor.Mızrak ta çuvala sığmıyor.

Ülke son yıllarda akıllara zarar pek çok olayın içerisinde debelenip dururken inkar mekanizması da fazla mesai yapıyor.

Örnek çok; Şöyle bir etrafa bakınmak  yeterli.

İyi de inkar edilen ya da yönlendirilip sıyrılınmaya çalışılan onca olumsuzluk her yerde başı boş dolaşırken bunun tehlikeli sonuçları olmayacak mı?

Adaam sen de; ne olacaksa olacak kime ne?

Kimse sahiplenmediği içinde artarak yoluna devam edecek  yine kimsenin vicdanı bile sızlamayacak.

İnkar edenler sinirli de oluyorlar.Aslında bu sinirli halleri suçluluk duygularından kaynaklanıyor genellikle.

Tanrı kimseyi inkarla teyid arafında bırakmasın…

***

-Hayatım kahve fincanın kırılmış haberin var mı?

-Vallahi billahi yok.Eğer benim kırdığımı ima ediyorsan çok ayıp bak senin çeyiz takımının tepsisi kaybolduğunda ben dedim mi bir şey,iftira bu ben kırmışım fincanı da falanmış filanmış.Hem kırıldıysa kırıldı benim fincanımdı o zaten kime ne?Kaç para ki mahiyeti alırım bir tane daha.Aşkolsun yani sana; hiç fincan kırdığım görülmüş mü,tarih yazmaz tarih.Ben o fincanın da…

-Tamam hayatım celallenme, canın sağ olsun.

-Vay be nasıl da anladı fincanı benim kırdığımı; ne güzel inkarda etmiştim.

Acaba inkarın türevlerinden birini atladım da o yüzden mi yemedi hanım?