Siyasette bazı durumlarda kilitlenme anları yaşanır. Türkiye bu anları, 1972 muhtırasından sonra yaşamaya başladı. İşte o seneden sonra iktidarlar hep koalisyon olarak kuruldu. Siyasi partiler, hatta koalisyon içindeki partiler bile iktidar koltuklarında oturmalarına rağmen, birbirlerine olan güven sıkıntısı yüzünden koalisyonlarda uzun ömürlü olmadı. Olamadı.

1980 sonrasında ise yapılan ilk genel seçimlerde, 1983 yılı idi, Anavatan Partisi büyük bir güçle tek başına iktidar oldu. Kısa adı ANAP olan bu parti, 1989 mahalli seçimlerdeki yenilgisine kadar hep tek başına iktidar oldu. Lakin 1991 seçimlerinde, yasakların da kalkmasıyla beraber, eski liderlerin, Süleyman Demirel, Alpaslan Türkeş, Necmettin Erbakan ve Bülent Ecevit’in tekrar partilerinin başlarına geçmesiyle birlikte, tek başına iktidar süreci noktalandı. Yine koalisyon devri başladı.

Ülkemiz 2002 yılında yapılan erken genel seçimlerden sonra bu kez sahneye çıkan AK Parti, Adalet ve Kalkınma Partisi’ni tek başına iktidar yaptı. Bu süreç hala devam ediyor.

Tabi, 17 yıla yaklaşan bir iktidar partisinin yapılan seçimlerde başarı grafiğini artırıp, yeniden gücünü koruması ayrıca bir akademik inceleme konusu olabilir. Bu parti içinde de uzun süren siyasi iktidar döneminde, iktidar koltuklarını kaybedenler, bakanlık koltuklarını kaybedenler, belediye başkanlıkları koltuklarını kaybedenlerden bazıları parti içi muhalefet yapmaya başladılar. Hatta bazıları, yeni bir siyasi parti kurma hayaliyle yanıp tutuşuyorlar.

Bu parti kurulması olayı, 24 Haziran Cumhurbaşkanlığı seçimlerinden önce de gündemde idi. Getirildi. Özellikle eski Cumhurbaşkanı Abdullah Gül ve ekseninde yapılan yorumlara göre, CHP, Gül’e Cumhurbaşkanlığı adayı olmasını önerdi. Bu öneri kabul görmedi. İttifak partileri arasında da kabul görmedi. Sonrasında, yeni parti kurulması için destek verileceği konuşulmaya başlandı. Gül ve arkadaşlarının ise “24 Haziran seçimleri bir yapılsın, siyasi tabloyu görelim, ona göre hareket ederiz” mesajı verdikleri konuşuldu. Yazıldı. Çizildi.

Bu konuların konuşulması gayet normal. Çünkü, siyaset, her zaman istenildiği gibi olmaz. Beklenildiği gibi olmaz. Her zaman tren rayları üzerinde güvenli gitmez. Bazı iniş ve çıkışları olur. Bu inişlerin iyi belirlenmesi halinde, iktidar partisinde değişim olabilir. Halkımız, güven yitirmesine yol açabilecek uygulamalara, dikkat çeker. Destek biter. Bugüne kadar Türk Siyasetine damga vuran, vuramayan, gelip geçen kimler var, kimler yok?

Bazılarının ismi bile hatırlanmıyor.

Şimdi, Mahalli seçimlerle ilgili geri sayım devam ederken, Ankara kulisleri yine karışmaya başladı. Hatta bütün Türkiye genelinde kulisler karışmaya başladı. AK Parti içindeki küskünlerin, muhalefetle bir olup, muhalif adaylara destek olacakları ileri sürülüyor. Bursa açısından söylememde fayda var, isimleri geçen eski Bakan Faruk Çelik ile eski Büyükşehir Belediye Başkanı Recep Altepe, “Partimizin emrindeyiz. Başarı için çalışıyoruz. Böyle bir konu söz konusu değil. Tamamen uydurma..” diye cevaplıyorlar bu iddiaları.

Ankara kulislerinde ise, “Türkiye iyi yönetilmiyor tespiti ile bir araya gelen AK Parti'liler, harekete geçmek için 31 Mart seçimlerini bekliyor. Abdullah Gül'ün desteğini alan Ali Babacan'ın liderliğinde yola çıkması beklenen AK Parti'li küskünler, iktidar partisinin yerel seçimden başarısızlıkla çıkması durumunda hemen harekete geçecek” diye konuşmalar gündeme düştü. Hani, 24 Haziran seçimleri öncesinde tezgahlanmak istenilen AK Parti güç kaybediyor şeklindeki iddialarla ilgili bu kez de Mahalli Seçimler için mi aynı tezgah sahneye konulmaya çabalanıyor diye düşünmek geldi?

31 Mart yerel seçimleri öncesi arayışlarına hız verdiği kulislerde konuşulmaya başlanan bu oluşum 'Gül destekli Babacan hareketi' olarak isimlendiriliyor. Ankara'da, AK Parti Genel Merkezi'nin yakınındaki Çukurambar semtinde bulunan çok sayıdaki büroda hararetli tartışmalar yapıldığı ve bu tartışmaların halen AK Parti içinde varlığını sürdüren isimlerce de yakından izlendiği konuşuluyor.

AK Parti'nin yönetim kadroları ve hükümetlerinde etkili görevlerde bulunan isimlerin de destek verdiği bu hareket için 31 Mart yerel seçimleri milat olacak. Yerel seçimlerde AK Parti'nin güçsüzleşmesine katkıda bulundukları izlenimi doğurmamak için yerel seçimlere kadar bekleyeceği bildirilen hareket, iki temel seçenekli yol haritası üzerinde çalışmalarını sürdürüyormuş. Söylenti bu.

İlk seçenek; "AK Parti'nin yerel seçimlerden başarısızlıkla çıkması durumunda hemen harekete geçmek."

İkinci seneçenek ise; “Yaşanacak bir olağanüstülükte seçenek olarak hazır bulunmak için parti içinde ya da yeni bir partide bir arada durmak."

Parti kurma hazırlıkları olduğu konuşulan eski Başbakan Ahmet Davutoğlu'nun ise AK Parti'de etkili olabilecek bir hareketi ortaya koyabileceği düşünülmüyor. Davutoğlu'nun bazı eski milletvekilleri ile akademisyenlerden oluşan sınırlı bir kadro ile hareket ettiği, bundan güçlü bir yapı çıkmayacağı ancak Ali Babacan liderliğindeki bir harekete destek olabilecekleri bildiriliyor.

Kulisler şimdilik böyle. Seçim yaklaşınca daha da hızla artarak, hatta muhalefet partilerinin de destekleriyle, ana muhalefet CHP’ye yakın medya mensuplarının da gazete köşelerinde ve TV ekranlarında bu durumu sürekli gündemde tutup, fişeklemesi de bekleniyor.

Süleyman Demirel, 1985 senesinde, yasaklı olduğu dönemde geldiği Bursa’da eski arkadaşlarıyla görüşürken şunu söylemişti;

“Siyasette en büyük düşman, insanın en yakınında olanlardır. Bir iktidarı devirmenin yolu da, iktidar partisi içinde muhalefet yaratıp, huzursuzluk çıkarılması ve sen-ben kavgası başlatılmasıdır. Çünkü içinde kavga olan partiye seçmen güvenmez.”

AK Parti’nin iktidardan düşürülmesi için galiba bu senaryo sahneye konulmaya çabalanıyor.