Başarma tutkusunu anlarım da olayı ille de aşamasına getirip hırs yaparak başarı için zücaciyede ki fil konumuna düşenlere de pek gülerim.

Ne güzel demişler atalar; Keskin sirke küpüne zarar diye.

Binlerce insan tanıdığım altmışına üç kalan   yaşamım da hırsından heder olan o kadar çok tip tanıdım ki; hepsinin de öyküleri traji komik yazılmıştı.

Hırs bazı kaynaklarda azim ve başarı ile eş anlamlandırılırsa da genellikle sonuçları açısından onlardan çok uzak kalır.Hırs genellikle hüsran ile sonuçlanır,hırs yapana olmasa süreci dahilinde mutlaka bir başkasına zarar verir.

Birde Hırsın sonunda ki s düşmeye görsün. Hır çıktı demektir.

Bir torba lafı neden ettim?

Bizim en önemli açmazımızı gemlenemez hırslarımızın  teşkil ettiğine inanıyorum da  ondan ettim.Yaygın biçimde kullanılan ’’İstersen soğan başı ol ama mutlaka bir baş ol’’ sözünün de bu inancımı destekler nitelikte olduğunu sanıyorum.

Başarılı olmak mutlaka bir yerler de baş olmakla eş değer tutulur.Bazı durumlarda baş olmakla boş olmak arasında uzaktan akrabalık varsa da şimdi oralara girmeye gerek yok.

Aristoteles ‘’En büyük suçlar, zaruri olanı değil, fazla olanı elde etmek için işlenir.’’ diyerek binlerce yıl önce koymuş hırsa dair teşhisini.

Hırs sözcüğü , genellikle ‘öfke’ ve ‘kızgınlık’ anlamında kullanılsa dahi esas olarak “Sonu gelmeyen, aşırı istek ve tutku” anlamını taşır. Zorlukların aşılması, üstün başarı, yaratıcı ve yararlı üretimler için en azından dozunda bir ’hırs’ duygusunun gerekli olduğunu ben de kabul ediyorum elbet, kabul edemediğim hırsın rağmenleri yani hırsın neye ya da nelere rağmen güdüldüğü.

Uzmanlar (ama İsviçreli olanlar değil)  esas olarak ‘hırs’ duygusunun, insanın yüksek, birincil duygularından birisi olmayıp,  ‘korku’, ‘kaygı’, ’öfke’, ‘güvensizlik’ gibi çeşitli duyguların karışımından oluşan bir duygu durumu olduğunu ve fazla hırsın, hem toplumsal yaşantıya hem de kişinin doğal çevresine yıkıcı ve zarar verici etkileri olduğu gerçeğini kabul etmemiz gerektiğinde hemfikirler. Bu duygu toplumsal yaşantımızın kalitesini ve düzenini bozduğu gibi fiziksel ve ruhsal sağlığımız üzerinde de yıkıcı etkilere sahiptir diyerek te çıtayı bir tık yükseltiyorlar.

Hırsın bir çok hastalığın da sebebi olduğunu okumuştum. Hırs ve ona eşlik eden diğer olumsuz duygular, başta kanser olmak üzere kalp ve damar hastalıkları, ülser, migren gibi fiziksel hastalıklara; kaygı bozuklukları, psikotik bozukluklar ve kişilik bozuklukları gibi psikiyatrik sorunlara da neden olabiliyormuş .

Akıl defterime okuduklarımdan aldığım bir başka notta da hırsın önemli bir zarının da, kişiyi her şeyin en iyisine, en çoğuna ve en değerlisine sahip olmaya koşullayarak onu, asli parçası olduğu doğaya, birlik duygusu içinde yaşaması gereken insanlık toplumuna yabancılaştırarak ötekileştirmesi olduğu yazıyor.

Ne güzeldir ataların sözü; ‘’Demiri pas, insanı hırs kemirir. Az tamah, çok ziyan getirir.’’
İyi de nereden çıktı bu hırs meselesi şimdi ?

Hiiç içimden geldi öyle;Kim bilir ne tetiklediyse artık…