Nasıl bir aile ortamında dünyaya geldiğimiz bizler için çok önemlidir.
Hatta geleceğimizi,
Belki de kaderimizi bile belirleyecek bir durumdur bu.
Gözlemlerimden ve yaşamımdan edindiğim öğretilere baktığımda,
Masum tertemiz bir şekilde dünyaya geliyoruz.
Doğduğumuz o ortam ve ailemiz, 
Bize yaşattıkları, öğrettikleri,
Ya da,
Hiç bir şey veremedikleri,
Öğretemedikleri zaman,
İşte tehlikenin başladığı anlardır.
Bizler başkaları tarafından,
O hamur halimizle,
Her türlü şekle sokulmaya açık, 
Korunmasız bir birey olarak,
Çaresizlik içinde,
Kendimize bir dünya kurmaya çalışırken,
Bazılarımızın şans yanında olup güzel bir hayata merhaba diyebiliyorken, 
Bazılarımız ise şanssız,
Ya da hayata tutunmak için çaba sarf edecek gücü kendinde bulamayabiliyor.
İşte tamda burada yalnızlık, bıkkınlık,
Çevre faktörleri bu kişiler için hayatı cehenneme çevirebiliyor.
Çevremde gördüklerim,
Kendi yaşadıklarım da dahil,
Toplumda mutsuz, sinirli, kin dolu insanlara dönüşüveriyoruz.
Bazılarımız ise tam tersi görmediği sevgiyi, Kendi yüreğinde oluşturup, büyütüp,
Gereğinden fazla hale getirip,
Hiç hak etmeyen insanlara dağıtır hale gelebiliyor.
Bu durum da o kişi için, tehlikeli kapılar açabiliyor.
Fakat kişi farkında olmadığı için,
Sevgisini verdiği o insanlarında,
Onu sevdiğini sanıp, fedakarlık sınırını aşabiliyor.
Ve maalesef ki toplumda manen,
Bazen de madden kullanılabiliyor bu kişiler.
Bu kişiler bunu geçte olsa bazen fark edebiliyor.
Öyle anlar oluyor ki, bile bile kendilerinin kullanılmasına müsaade edebiliyor.
Sebepse sevilme hissi...
Yalnız kalmaktan korkma duygusu.
Biz aileler evlatlarımızın her daim yanında durarak bu tür yanlışlar yapmasına,
Yalnızlık hissine kapılmasına engel olabiliriz.
Tabi yanlarında olup destek vermemize müsaade ettikleri sürece.
Her evin içi güllük gülistanlık olamayabilir...
Ama her daim o evin içinde biz aileler, çocuklarımızın geleceği için,
Dikkatli ve bilinçli davranarak,
Geleceğin aklı başında,
Kendi ayakları üzerinde durabilen,
Bireylerini yetiştirebiliriz.
Bazen de mükemmel bir ortam olsa dahi,
Koruyan, kollayan bir aile dahil,
Mutsuz olmalarının önüne geçemeyebiliyoruz.
İşte sebeplerini sorgulamak burada başlıyor.
Burası çok önemli!
DIŞ ETKENLER...
KİRLİ BEYİNLER, MENFAATÇİ KİŞİLER...
Çocuklarımıza sahip çıkarak ellerini bırakmazsak,
Dış etkenlere ihtiyaç duymalarını da engellemiş oluruz.
Şimdinin mutlu çocuklarını yetiştirirsek,
Geleceğin iyi ANNESİNİ ve BABASINI yetiştirmiş oluruz.
Dolayısıyla bu bir döngüdür.
Onlarda güzel evlatlar yetiştirecektir.
Kısaca her şeyin başı SEVGİ ve bu çocuklar yarının büyükleri olacakları içinde SAYGI,dır.

Tekrar görüşünceye dek
Sevgiyle kalın...