Corç musun, Hans mısın, İvan mısın, Aron musun, El bilmem ne misin
artık her ne haltsan!
Aç kulağını dinle…
Yıllardır bu ülkede iç savaş çıkartmanın sevdalısısın ya
Sana neye sevdalandığını anlatayım.
Dün Gazi’nin ebedi istirahatgahındaydım.

Anlayacağım diye yırtma kendini Anıtkabir’deydim Anıtkabir’de!..

Hani ölümünden 80 yıl sonra bile hepinizin rüyalarına girip, uykularınızı kaçıran o büyük önderin kabrinde.

Nizamiyesine 2,5, nizamiyeden Aslanlı Yola 1,5, sahanlıktan Mozeleye 3,5 saatte çıkabildim.

Topla bakalım kaç buçuk saat sürmüş o bir kilometrelik yok.

İşte sana 3,5 attıran da bu; değil mi?

Kız, erkek, çocuk, bebe, dede haminne, sağlam, engelli ha bir de kazım kazım kazıdığın başörtülüsü açığı, ülkücüsü, ulusalcısı, mütedeyyini…

Yine oradaydı bu milletin ortalaması ve de sağlaması.

Bunlar oradakiler bir de koca Türkiye’yi düşün…

Dinliyor musun? İyi, devam et o zaman dinlemeye;

Bu millet her yaştan akrabadır birbiri ile.
Abidir büyükler, abladır yaşlılar dayı, teyze. Benim anama ‘’anne’’der cümle esnaf, eşim ‘yenge’’dir her yerde. Kızım ‘’bacıdır’’, oğlum ‘’evlat, oğul, delikanlı’’
Biz öyle mister Anderson madam Janet, Misis Glorya filan değilizdir.
Hepimizin özeli, hepimize özeldir. Sıfatlarla değil, duyguların adlarıyla yaşarız.
Gel birimizle iki kelam et, sana hayatta olamayacağın payeleri sunarız.
Askerimize de solcır filan demeyiz. Mehmetçik o bizim gözümüzde. Sen bilmezsin ama biz ömrümüzün büyük bölümünü Mehmetçik olduğumuz seneleri anlatarak yaşarız. Sonuna koyduğumuz ‘’çik’’ eki yeter sana da, seni üstümüze salana da…
Dur dur bitmedi; dalga geçme bak buraya;

Halayı bilir misin sen? Yok öyle Almanca tante ile karıştırma. İki üç anlama gelmez; Hala haladır babanın öteki yarısı. Keza Amca, sen ona onkel dersin de, dayıyı amcayı karıştırırsın. Biz de dayı ‘güven’demektir.
Bey babayı bilir misin bey babayı?
Biz babayı mukaddes sayarız,önüne de bey koyup baş tacı yaparız.
Sen Wooovv hey meeenn diye ağzını büke yamulta yamulta seslenirsin ya birine ‘adamım’ mealinden. Biz sağlıklı olup da askere gidip Mehmetçik olmayanı adamdan saymayız.
Yengeye selamlar abi, enişteme hürmetler, annemin ellerinden öperim…
Bakma salak salak!..

Her sıfat daha da bir akraba yapar bizi; Anlamazsın.
Hadi aç lügatini bir bak, ’’Küçüklerimin gözlerinden, büyüklerimin ellerinden öperim’’in senin dilinde ki karşılığını bi bul.
Sen bizim bayramlarımızı bilir misin peki?
Nasıl bayramı beklediğimizi, üç kuruş paralarımızın bulunduğu keselerimizin ağızlarını bayramlıktır deyip ardına kadar açtığımızı, bayramın mübarek olsun temennisi ile gururlandığımızı, yarı aç yarı tok yaşarken çocuklarımıza bayramlık alabilmek için vampir bankalara bile, bile bile ladeslendiğimizi… 
Sen dinimize bakıp bizi Arap mı belledin? Biz kundakta öğreniriz Türklüğü.
Çevir yoldan birimizi sor; Türk’üm der. Sonuna li, lı eklemez. Türk olmak asil olmaktır bizim öğretimizde. Türk millettir.
Mazlumuzdur biz aynı zamanda. Duygularımız elimizde gezeriz. Gözyaşımız hiç kurumaz, bazen kendi toprağımızda maraba oluruz. Maraba oluruz da madara olmayız.
Sen şimdi bu birbiriyle akraba milleti yine birbiriyle kapıştıracaksın.
Öyle mi?
Bak bizimle ilgili bir şey daha söyleyeyim sana, biz Türk’ler ağzımızla gülmediklerimize başka yerimizle güleriz.
Sen de ataların gibi pes edip defolana kadar bu topraklardan sürecek gülüşümüz.
Ha bir de ölmüyoruz biz, yaz bunu da kafana. Otuz yıl önce karşında yirmi yaşında Mehmetçik vardı, dün saldırdıklarında yirmi yaşındaydı. Arap elinde, Kandil’de, memleketin her köşesinde senin gırtlağını sıkanlar var ya emin ol onlar da yirmi yaşındalar.
Mustafa Kemal derler bir sarışın kurt, onlara ölmeyi emrettiği zaman yirmilerinde bile değildiler.
Dün ilk ve ikinci mecliste gördüm Gazi’yi. Kürsüdeydi sesi evlatlarının kulağında.

Ne diyordu biliyor musun? Cumhuriyet ilelebet payidar kalacaktır diyordu.

Payidar nedir bilmezsin de inceldiği yerden kopsunu da duymamışsındır şimdi sen.
Biz içimize kefenimizi giydiğimizde bil ki kopmuştur inceldiği yerden.
İnanmazsan sor Yorgo’ya, Maykıl’a, Peter’e, Agop’a, mukkeddes toprağımda leş olmuş yeni Zelandalı Zikroya.
Ez cümle;

Olmadı olmayacak. Ne bu cumhuriyet yıkılacak ne bu vatan bölünecek ne de sen ve şürekaların dayanabileceksiniz bizim o efsunlu inancımız karşısında.

Her patlattığın bomba da, kalleşçe namluya sürdüğün her kurşunda, cehennemlik suçlarınla önce bu dünyada haşrolacaksın.
Ne ata yurduna yetecek gücün, ne de akrabayı akrabaya kırdırabileceksin.
Bu konuda hala umutluysan, sor bakalım oturduğun kulelerde ‘’Komşu anne kim?’’ diye.
Biz komşumuza da anne deriz;
Anlasan daha devam edeceğim de,
Hikayenin sonunu gelecek kuşaklara bırakıyorum

Senin gelecek kuşaklarını da belletsinler diye.

Ne demişler atın üstünde ki Türk’tür, Türk değilse yüktür.

Biz severiz at binmeyi, yükü de yüklüğe kaldırmayı.