Bir mübarek Kurban Bayramını daha görme şerefine ulaştık. Seneye kim öle, kim kala Allah bilir. Çocukluk ve gençliğimizde daima büyüklerden duyduğumuz “Nerede o eski bayramlar” cümlesini artık bizlerin yaş gurubu kullanmaya başladı, demek ki yaşlanmaya doğru adım atıp bunu kabullenmiş sayıyoruz kendimizi Maziyi hatırladıkça eski günlerin ve bayramların adeta daha lezzetli olduğu konusunda hemfikir olduğumuzu gözlemliyor ve düşünüyorum.

Siyaset yapmadan önce çoğunluğunu memleketim Ankara'da ve köyde geçirdiğim kurban bayramları, siyasette bayramlaşmalar sebebiyle yıllardır yapamadığım bir burukluk ile içimde kalmıştır. Sanırım bu duygu aldığı görevi en iyi şekilde yapabilmek amacında olan karakterimle ilgilidir diye düşünüyorum.

Bir türlü bitmeyen teröre verilen şehitler, onların acılı aileleri, işten tazminatsız el çektirilenler bu bayramın en mutsuz insanlarına ailelerini de eklemiş oldular, operasyonların hala devam etmesi uzaması halkı endişeye sevk ediyor inanın cadde, sokak ve yollarda mutlu, gülümseyen insan görmek giderek zorlaşıyor acilen ülkemiz normale dönmeli Kurban bayramının buruk geçmesi hepimizi üzüyor.

Bu Kurban bayramı yine ekranlarda kendini kesen acemi kasapları kurbanını kaçırıp peşine düşen kurban sahiplerini medyada bol bol izleyeceğimizi şimdiden söyleyebiliriz. Bunlar millet olarak olmazsa olmazlarımızdır. Ne yazık ki birde kurbanlara kurbanlığın ötesinde acı veren kaba saba vatandaşlarımızı da üzülerek göreceğiz. Dili olmayan hayvanların dünyasında acaba hangi boyutlarda görülüyoruz Allah bilir.

Trafik kazalarının olmamasını diliyoruz araç ve yolların eskiye göre daha kaliteli olması bazen yetmiyor uykusuzluk, dikkatsizlik ve aşırı hız hata yaptırabilir bu sebeple yollara yorgun çıkılmaması ve hız limitine uyulmasını öneriyoruz.

Bu Kurban Bayramında üzüleceğimiz bir diğer konu ise kan gölüne dönmüş olan ve bir türlü huzuru bulamamış olan Ortadoğu. Savaş ve katliamların hız kesmediği bu coğrafyada savaşın biri biterken diğeri başlıyor. Daima katliam için yedekte B planı bulundurulan bu topraklarda sükunet nasıl sağlanır bilemiyoruz. Savaştan kaçıp ülkemize giriş yapan yaklaşık üç milyon Suriyeliye insan olarak kucak açmamız doğrudur, ancak bu insanları mağdur etmeden ağırlamak hem dinimizin emri hem insanlık vazifemizdir ve vatandaşlarımızla fazla polemiklere girmeden kavga boyutlarının yaşanmaması mutlaka sağlanmalıdır. Kendileri yurtlarından ve evlerinden kopmuş bu insanların fazla kaybedecekleri bir şey kalmadığı için daha agresif olabilirler. Şehir dışında belirli alanlarda konteynır veya prefabrik evlerde tutularak koordine edilerek yaşam alanı sağlanması daha hayırlı olacaktı. Diğer taraftan El Kaide terör örgütünden koparak kurulmuş olan IŞİD ayrı bir vaka. Irak ve Suriye bölgelerinden sonra ülkemizde de bir kısım katliamlara sebep oldular son yılların en büyük katliamlarını yapan bu örgüt bitirilme noktasına geldiğini gözlemliyoruz umarım yanılmayız.

Düşünce şekillerini ve inançlarını anlamakta zorluk çektiğimiz bu örgüte birçok farklı ülkeden katılım olması bir hayli düşündürücü. Başlı başına bir tez konusu olması gereken bu olay tepeden tırnağa irdelenmelidir.

Ülkemize dönersek, “Nerede o eski bayramlar” diyen büyüklerimizin yerine geçmiş olsak da onları ve o günleri özlüyoruz. Tek kanallı TRT döneminde ekranda izleyeceğimiz bir Türk filmi kadar lezzetli bir şey günümüz bayramlarında yok. Arefe gecesi yatarken yastığın yanına konulan yeni alınmış kundura ve kokusu unutulmazlar arasında. Belki o yıllarda her şey yoktu ama mutluluk ve insanlık daha ön plandaydı. İnsanların az ile yetinip çok mutlu olduğu bayramlar elbette özlenecektir.

Sağlıklı, mutlu, huzurlu, bereketli nice bayramlar diliyorum…