Ne çok şey öğretir hayat

En çok da direnmeyi.

Gücün en alasını.

Sevginin de yetmediğini.

Sevdiğine bile güvenmemeyi

Kardeşlik mi ?

Güldürme beni demeyi.

Hayat,ta kalabalıklar da,

Tek başına olduğunu.

Tek geldin dünyaya,

Tek gideceğini.

Sadece her daim YARADANINA GÜVENMEYİ.

Yapmaz dediğin herkesin,

Herşeyi yaptığını.

Önce para değil,

Sağlığın geldiğini.

Malın mülkün çok da önemli olmadığını.

Bir varsın bir yoksun olduğunu.

Kendini herkesten çok sevmen gerektiğini.

Paranın mutluluk getirmediğini.

Her şeye sahibim diyenin,

Hiç bir şeye aslında sahip olmadığını.

Ölümün bir nefes olduğunu.

Hiç bir şeyin aslında senin olmadığını.

En önemlisi,

Sonra kimseye çok da güvenmemeyi.

Öyle her sıfatı herkese hemen vermemen gerektiğini.

Kalabalığın güzelliğini...

Yalnızlığın gücünü...

Kendi gücünü keşfetmenin

en büyük mutluluk olduğunu.

Ama en çok da herkese

“hiç kimse” olarak bakabilmeyi.

Bazı mevsimlerde güneş var diye aldanmayıp,

yanına bir şey almanın gerekliliğini.

Yani ihtimalleri.

Hayatta her şeyin mümkünlüğünü.

Hikâyede Derviş’in dediği gibi:

“Bu da geçer ya Hu” diyebilmeyi...

Bu yaşanmışlıklara da,

HAYAT DEMEYİ...

Tekrar görüşünceye dek,

Kalın sağlıcakla...