Tarih 28 Şubat 2020 gazetemizdeki köşe yazımın başlığı, “dünyanın başındaki yeni bela..” Yazımın konusu Koronavirüsü ve Çin’in Wuhan kentinde başlayan bu illetin dünyanın pek çok ülkesine yayılmasına başlaması.

Evet, Koronavirüs resmi açıklamalara göre ülkemizde benim bu yazıyı yazmamdan tam 10 gün sonra görüldü. Yani 10 Mart tarihinde Sağlık Bakanı Fahrettin Koca yaptığı açıklamasında ülkemizde Koronavirüs tehlikesinin baş gösterdiğini açıkladı.

Şimdi, dünyanın pek çok ülkesi rakam vereyim 186 ülkede Koronovirüs salgını var. İnsanlarımız bu hastalıkla mücadele ederken maalesef can kayıplarını da yaşıyoruz. Türkiye’de yapılan açıklamalara göre risk altındayız. Fakat, bu illetten kurtulmayacak değiliz. Bu hastalığın, salgının etkisi elbet bir gün bitecek. Bizler, yine normal yaşantımıza devam edeceğiz. Bu zorlu günleri, elbirliği içinde aşacağız.

Koronavirüsle ilgili her ülke kendince önlem alıyor. Ülkemizde de şehirlerarası yollarda seyahat kısıtlaması geldi. Deniz ulaşımını yapan BUDO seferleri durduruldu. Toplu taşıma araçlarında yolcu sayısı kısıtlandı. Bütün bunların hepsi insan sağlığı, toplum sağlığı ve halk sağlığı ve çevre sağlığı için. Bir insanın tedbirsiz davranması, mikrobun en az beş  insana yayılmasına yol açabiliyormuş. Bu beş insanında her birinin beş başka kişiye bulaştırdığını düşünürsek, çarpma sonrasında akıl almaz rakamlara ulaşabiliyoruz. İşte bu yüzden virüs çok hızlı dağılıyor. Yayılıyor. Çin’de başlayan virüs, dünyadaki bütün insanları evlerine kapattı, kendisi ise dünya turuna çıktı şeklinde yorumlar yapılıyor.

Dikkatsiz bir kişinin yolda yürürken ayakkabısına bulaşan virüs nedeniyle ikamet ettiği yerdeki apartmanın hatta sitenin bile tehdit altında olabileceğini unutmamak gerekiyor. Bu nedenle, toplu yaşam alanlarında temizlik ve hijyen kurallarına uymak, dikkat etmek, uymayanları uyarmak, başkalarını kötülemek değil, onları insan sağlığı adına doğru davranmaya teşvik etmek olarak algılanmalı.

Evet, dünyanın gündemi koronavirüs.

Oysa ki Mart ayının sonuna geldik. Bu tarih, ülkemizde geçen yıl yapılan Mahalli idareler seçimleri, Belediye Başkanları seçimlerinin birinci yıl dönümü. Hangi Belediye başkanı, seçilmesinden sonra geride kalan bir yıl içinde hangi hizmetleri yaptı? Sorusunu bu günlerin ana gündem maddesi olurdu.

Gazete köşelerinde bizler, belediyelerin yaptığı hizmetler, başkanların seçim öncesinde verdikleri sözleri hatırlatarak, yapılan yapılmayan hizmetlerle ilgili yorumlarda bulunurduk. Bu sene halkımızın bize verdiği bu asli görevimizi tam olarak ifa edemedik. Çünkü, koronavirüs yüzünden can derdine düştük. Sağlık derdine düştük. Belediye başkanlık seçimlerini unuttuk. Korunma önlemleri ve halkımızın doğru bilinçlendirilmesi konusundaki görevimizi ifa etmek zorunda kaldık. Kalıyoruz.

Belediye başkanlarının seçim öncesinde verdikleri sözleri unutmadık. Bunlar, bir köşede yazılı duruyor.

Vakti zamanı geldiğince elbet, onlara bu sözlerini hatırlatacağız.

Yine vakti zamanı geldiğince bu sözlerin hangisinin yerine getirilip tutulduğuna bakacağız.

Yine vakti zamanı geldiğinde, “söz verdiniz, neden yapmadınız?” sorularımızı kendilerine soracağız. Planlı veya plansız hizmetlerle ilgili yapılan hizmetler için teşekkür ederken, yapılmayan, söz verilip de unutulan vaatleri de hatırlatmak her zaman olduğu gibi bizim boynumuzun borcu olacak.

Halkımızın, geçen bir yılı nasıl değerlendirdiği sorusuna da cevap arayacağız. Ama, önce bu koronovirüs denilen Covid-19 illetinden bir kurtulalım.

Sağlığımız tehdit altında iken, siyaset yapmak, insanları yaptı- yapmadı diye eleştirmek hoş değil. Her işin bir sırası var. Bu konularla ilgili yazıların, yorumların, haberlerin de sırası gelecek. Yeter ki sağlıklı olalım. Huzurlu olalım. Tehdit altında, salgın altında yaşamak zorunda kalmayalım.

Bu günleri aşacağız.

Yaşadıklarımızı bir daha hatırlamak istemeyeceğiz.

Zamana bırakacağız.

Allah, sağlık, sıhhat ve huzur verdiği sürece, hastalıklardan kurtulup kendimize geldiğimiz zaman, geride yarım bıraktığımız işleri yapabilme imkanımız olur. Sabır etmeyip, mücadele etmez isek, önlemlere uymaz isek güzel günler yerine çileli günleri yaşamak zorunda kalırız.