Milenyumun başında birileri size

‘’Herkesin herkese posta koyduğu, kimsenin kimseyi sallamadığı, tehdidin, şantajın, iftiranın, yalanın, dolandırıcılığın, hedef göstermenin vaka-i adiyeden sayılacağı günler göreceksin’’

Deselerdi siz onlara ne derdiniz?

Muhtemelen hadi oradan diyeceklerinizin en hafifi olurdu.

Benim de öyle olmuştu da hadi oradan bile diyememiştim.

Çünkü sözlerin sahibi cennetmekan babamdı.

Yok, öyle istihareye yatan, gaipten haberler sallayan ya da müneccim filan değildi rahmetli.

Öğretmendi.

Onu dili geçmişle anarken bile burnumun direği sızlıyor.

Ama dediklerinin bu kadar kısa süre içerisinde gerçekleştiğini gördükçe keşke haklı çıkmasaymış diyorum.

Aslında bugünkü hali pür melalimizin fragmanları benim gençliğimde de vardı.

Henüz toplumun özüne sirayet etmemişti o kadar.

Siyasette de en ağırı Hökümetin başı deyişi idi.

Şimdi film koptu.

Politika erbabının bazıları metin yazarlarının özenle arayıp seçerek en kırıcı ve suçlayıcı cümlelerle yazdıkları sadece mesnetsiz suçlamalarla donattıkları içi boş konuşma metinlerini okurlarken doğaçlama yapmaya bile görmüyorlar.

Hatta yazıları kürsüye ya da mikrofona çıkmadan önce okudukları konusunda da çok emin değilim.

Ayrıca kürsüde gaza gelip kavgada söylenmeyecek sözleri onların da çok keyif alarak söylemlerine kattıkları unsurlar olduğunu sanmıyorum.

Zaten bu ülke her zaman kraldan çok kralcılardan çekmiştir ki şu anda yaşanılan gerginliğinde ana unsurlarından biri bu çıkarcı taifesidir.

Bu zevat için kesinlikle dur durak yoktur. Tüm amaç birilerin gözüne girmek onu kendisine bile olduğundan farklı göstererek ayni ya da nakdi nemalanmaktır.

Siyasetçinin zekisi bu tür dalkavukları yanından derhal uzaklaştırır. Bilir ki rakipleri bile kendisine bunlar kadar zarar veremezler.

Özellikle çıkarları uğruna kendilerini yanıltmaktan da hiç çekinmeyecek bu tiplerle aralarına mesafe koyabilenleri siyaset sahnesinde beklentilerine daha çabuk ulaşırlar.

Tarih bunun pek çok örneği ile doludur.

Gerilim romanı okumak ya da gerilim filmi izlemek hoş ta, gerim gerim gerilmiş bir ülkede yaşamak hiç hoş değil.

Herkes herkese gıcık.

En ufak bir anlaşmazlığın sopalı satırlı kavgaya dönüşmesi an meselesi.

Galiba artık toplumsal uzlaşının yerine imam cemaat ilişkisi egemen. Hani derler ya imam bir şey ederse cemaat iki şey eder diye bu bağlamda yazıyorum.

İyi de hayatın sınırlarının daraldığı, işsizliğin, üretimsizliğin böylesine tavan yaptığı, enflasyonun dizginlerinin elden kaçtığı bir dönemde insanlara bir de gerginlik politikasını dayatmanın kime ne yararı var?

Birilerine var ki atar gider bağrışıp duruyorlar.

Şimdi bir de seçim var üç hafta sonra.

Alın size bir gerim gerim gerilim ortamı daha.

Alt tarafı kentimizi, ilçemizi, mahallemizi yönetecek kişileri seçeceğiz ve bunu ilk kez de yapmıyoruz 1955 ten beri yerel yöneticileri seçmek için sandığa gidiyoruz.

Hiç birinde bu denli gerilmedik. Hiç biri beka meselesi filan da olmadı.

Hele bu sefer ki kadar hakarethane, hasımhane, sınırsız ve dayanaksız hiç olmadı.

Ha; bir Nisan sabahı takke düşüp kel görününce her şey değişecek.

Denilecek ki onlar siyaseten söylenmiş sözlerdi. Söyleyen unutup yoluna devam edecek söylenilen seçim sathı mahallidir olur böyle şeyler diyecek

Söylenilenlerin toplumda oluşturduğu ayırım ise sinsice alttan alttan yoluna devam edecek.

Sonra da gerim gerim memleketten serin serin sonuçlar bekleyeceğiz.

Daha çok bekleriz…