Sanıyorum 10 yaşlarındaydım yaz tatiliydi.
Babaannem camiye kuran kursuna yazdırdı. Tatilde bizim dönemlerimizde böyleydi.
Etkinlik falan yok yani,
şimdi ki çocuklar çok şanslı.
Bir sabah yine erken saatte kuran kursuna gidiyorum.
İvazpaşa okulunun hemen alt sokağında yatır vardı. Oraya geldim bir baksam ki eski bir yatak ve yorgan içinde çok yaşlı aşırı zayıf bir nine yatırın yanına  gece bırakılmış,
Eski bir eşya gibi.
Gelen geçen bakıyor, âmâ kimsede gidip yanına sormuyor, bir şey yapmaya da çalışmıyordu. Ninenin yanına gittim elini tuttum ben 10 yaşındayım düşünün benim ellerim nasıl küçük ama ninenin elleri benim ellerimin içinde kayboldu. Başladım ağlamaya bir yandan da çocuk aklımla sen buraya nasıl geldin dedim beni oğlumla gelinim bıraktı İnme indi bana (Felç)tuvaletimi tutamıyorum, yerimden kalkamıyorum, bakmak istemiyorlarmış bana.
Buraya getirip bıraktılar dedi.
Başladım sesle ağlamaya ve oradaki evlerin kapılarını çalmaya, insanlar kapıyı açıyor, gösteriyorum ben ne yapayım deyip kapatıyor o an ki çaresizliğim, ninenin çaresizliğini, bu yaşa geldim hala unutamadım.
İçimde bir yara kaldı. Neyse ninenin yanına geri döndüm. Yağmur çiselemeye başladı.
Ben üşüyorum dedi. Yorganı bir kaldırsam ki altı çıplak, her yeri yara içinde, tabiki benim gözyaşlarım sele döndü.
Sen dur dedim geleceğim şimdi.
Çocuk aklımla bayırdan aşağı koşmaya başladım.
Bekçi ya da, polis bulacağım tahtakaleye kadar koştum. Bir polis buldum durumu dilim döndüğünce anlattım.
Ama ben bir çocuğum, poliste haklı çocuk aklımla belki uyduruyorum diye düşündü, belki beni umursamadı, yoluna gitmek istedi. Bir anda kendimi bağırırken buldum, inşallah sende yaşlanınca senide çocukların böyle sokağa bıraksın dedim. Polis bir anda dondu kaldı bana bakıyor sen doğrumu söylüyorsun? Götür bakayım beni o dediğin yere dedi. Takıldı peşime gittik ninenin olduğu yere millet evinin camından bakıyor, gelen geçen dönüp bakıp yoluna devam ediyor, bir ben çocuk aklımla çözüm bulmaya çalışıyorum. Polis şok oldu gördüğü manzara karşısında anam senin adın ne dedi. Gülbeyaz dedi yaşlı nine, bu ismi hiç unutamadım öyle bir iz bıraktık bende sanırım sonsuza kadar unutamayacağım. Oğlunun adını sordu ama evinin nerede olduğunu bilmiyor çok uzaktan getirdiler beni diyor sadece, polis telsizden anons etti, araba geldi.
Nineyi arabaya alacaklar ama hepsi erkek, ninenin altı çıplak, oradaki bi evden pijama istedim onu bari şükür verdiler.
Birde eski bir çarşaf, nineye pijamayı ben giydirdim. Çarşafa yatırdılar, iki ucundan tutup arabanın arka koltuğuna koydular.
Zaten kuş gibi hafifti, sanıyorum aç susuzda tutmuşlar ki çok zayıftı altına yapmasın diye demek ki doyurmuyorlardı arabaya koyduklarında bana uzanmaya çalıştı.
Polis anladı gel ninenin yanına seni istiyor bak dediler, sokuldum minicik ellerimle o kurumuş küçülmüş ellerini avucuma aldım, sesle ağlamaya başladım ve nereye götüreceksiniz dedim. Huzurevine dediler.
O neresi dedim, kimsesizleri bakıyorlar orada dediler ve polisler götürdü nineyi.
Sonra ne oldu bilmiyorum.
İşte HUZUREVİ kelimesini ve ne anlama geldiğini o gün öğrendim.
O gün öğrendiğim ve hiç bir zaman unutmayacağım bir şey daha oldu.
Ben insandım ve benim bir yüreğim vardı.
onun içi de sevgi ve merhamet doluydu.
Şimdi nerede bir huzurevi görsem, ya da bir haber okusam hep aklıma o gün gelir. Ve hep düşünürüm, sevdiklerin seni terk etmişse, hele ki evladın atmışsa, kuş tüyünden yatak yastıkta da yatsan, orada, gerçekten HUZURLU olur musun?
Yine de sokaklara atılmaktan iyidir tabiki...
Bazı huzurevleri de çok lüksmüş geçen gün dolmuşta konuşuyordu iki kadın babası orada kalıyormuş bilmem kaç bin TL veriyormuşlar ayda övünerek yanındakine anlatıyordu. Dayanamadım söze girdim. RABBİM SİZLERE DAHA İYİ  HUZUREVLERİ NASİP ETSİN İNŞALLAH.
EN PAHALISINDAN ve dolmuştan indim.
NE DEMEK LAZIM?
ALLAH NE MUHTAÇ ETSİN.
NE DE EKSİK ETSİN BÖYLE YERLERİ.
YÜREĞİ MERHAMETLİ SEVGİ DOLU EVLATLAR NASİP ETSİN HEPİMİZE.
KALIN SAĞLICAKLA.