Bir işin yapılması için harcanan beden ve kafa gücüne yani çalışmaya, emek deniliyor.

Belirli bir süre çalıştıktan sonra kanunlar gereği işi ile ilgisi kesilerek ve artık dinlenmesi gerekliliği düşünülüp kendisine aylık bağlanmış olanlara da emekli…

Tanımlara bakınca insanın içi açılıyor doğrusu.

Kişi yıllarca her hangi bir iş kolunda çalışıyor, üretiyor,deneyim sahibi oluyor ve yaşlılığında da bu emeğinin karşılığı artık dinlensin denilerek ‘’li’’ eki ile köşesine gönderiliyor.

O da bundan böyle çalışmak zorunda kalmadan torun torba keyifle yaşamaya devam ediyor.

Hatta için için emekli olmanın gurunu bile yaşıyor.

‘’Emekliliğinin tadını çıkart’’ cümlesini her duyduğunda bir keyifleniyor bir keyifleniyor gören o keyif beyde paşada yok sanır.

Ez cümle;

İnsanın yıllardır verdiği emeğinin gölgesinde ikinci baharını yaşaması ne güzeldir.

Aslında bu yazıyı yazmaya böyle başlanılmalı daha da romantik cümleler kullanılarak sürdürülüp, mutlu sonla bitirilmeydi.

Satırların sahibi bir Alman,bir İngiliz,Bir Avusturyalı,bir İsveçli ya da ne bileyim İsviçreli olsaydı sorun yoktu da, emekli bir Türk vatandaşı olunca kalem derhal itiraz ediyor ve ‘’yazmam arkadaş; saçmalıyorsun sen’’ diyor.

Benim ülkemde emeklilik son derece mühim bir hadisedir. Sorun bakın şimdilerde fiilen  çalışanlara en büyük hayalin nedir diye tamamına yakını emekli olabilmek diyecektir.

Çoğumuz hiç olmazsa ömrümüzün son çeyreğini on yıllar boyunca  ektiklerimizi biçerek daha rahat, daha dingin, daha kendimize dönük geçirmenin hayallerini kurarız.

Emeğimizin sonuna eklenen ‘li’ eki de aslında bir rütbedir bizim için.

Öyle ya ailemiz için,toplumumuz için, ülkemiz için yapabileceğimizi yapmış, üretmiş ve ürettiklerimizi gelecek kuşaklara emanet etmişiz…

Daha ne olsun ?

Kazın ayağı da öyle olsa sorunun cevabı kolay da, mübareğin ayağı öyle değil işte.

Değil çünkü;

Çalışma Bakanlığının verilerine göre Türkiye’de emeklilerimizin neredeyse yarısına denk gelen 4 milyon 179 bin 840 i asgari ücretin altında maaş alıyor.

Tüm Emekliler Sendikasının verileri daha da vahim; sendika 8 milyon civarında emeklinin maaşının 2 bin TL’nin altında olduğunu söylüyor ve hatta aralarında açlık sınırının altında maaş alanların olduğunu da belirtiyor.

Sağlık hizmeti alırken yapılan kesinti ve katkı payları da eklendiğinde işçi ve bağkur emeklisinin hülyalı hayaller kurması hiçte olası değil tabii.

Bir de anlaşılması çok zor olsa da emeklilikte yaşa takılanlar meselesi var ki, onlar henüz ‘li’ eşiğini aşamamış durumdalar.

Hadiseyi istatistiki veriler ile desteklemek mümkün ama buna hiç gerek yok; köy görünüyor ve klavuz istemiyor.

Ancak bu arada medyada okuduklarımdan derlediğim ve emeklilikteki yaranın üzerine tuz biber olması kuvvetle muhtemel bir iki çalışmadan da söz etmek isterim.

Bilmem doğru bilmem yanlış (dilerim yanlıştır) SGK kamuya kaynak yaratmak adına emeklilerden aylık yüzde 5 sağlık kesintisi yapmayı planlıyormuş ayrıca emekli olduktan sonra esnaf olarak çalışmaya devam edilirken 2016'da da tamamen kaldırılan sosyal güvenlik primi ödemesinin tekrar uygulanması içinde bir kanun değişikliği çalışması yapıyormuş.

Konu ile okuduklarımın arasında bir de SGK nın ölüm aylığına yaş sınırı getirerek mevcut durumda SGK'lının vefatı halinde eşine şartsız ölüm aylığı bağlanmasını şarta tabi tutması gündemdeymiş.Yani vefat eden belli bir yaşın üstünde değilse hak sahibene bu aylığın bağlanmaması üzerinde çalışıyormuş. Yaş sınırı da  30-35 yaş gibi düşünülüyormuş.

Bu yazıyı neden yazdım?

Bu gün ayın 22 si emekli maaşıma iki gün kaldı. Önce e-devletten bu ay ne kadar maaş alacağıma baktım sonra da her ay olduğu gibi giderler listemi revize ettim.

Topladım, çıkardım böldüm, sinüs kosinüs tanjant vs ne varsa aldım,x e değer verip formül kurdum y nin peşine düştüm ve sonuçta 123 lira 65 kuruşu kurtardım.

Bir o kadarda hanımın emekli maaşından kaldıysa yaşadık demektir.

Yazıyı gazeteye gönderince oturup bu meblağ ile gidebileceğimiz tatil yörelerinin listesini çıkartacağım.

Güzel şey bu emeklilik canım;

Paraya para demiyor insan.

Gerçi pul diyor ama olsun

O da hiç yoktan iyidir…