Şimdi var mı bilmiyorum,eskiden Luna parkta korku tüneli vardı.

Bir kapısından vagona binilir,ışıklı,ses efektli (o zamanlar efekt sözcüğünü bile   bilmezdik) hatta hiç unutmam tavandan baş hizasına kadar sarkan ve tabi ki başlara da hafifçe çarpan  küçük kum torbaları, virajlarda ille de iskelet figürü bulunan çeşitli korku öğeleri serpiştirilmiş heyecan yüklü bir yolculuktan sonra diğer kapısından çıkılırdı.

Kız arkadaşlarla bu tünele girmek için can atardık.Hani korksunlar da biz de ‘’Korkma yiğidin yanında’’mealinden üç beş dakikalık kahramanlıklar yaparak hava atatabilelim diye.

Ama aşağı da yazacağım tünellerde mesele boyut değiştirmiş durumda.

Bu tünellerde korku sabit kalmakla birlikte atılan hava değil üç buçuk oluyor. Günümüz marketlerini bu korku tünellerine benzetiyorum.

Malum onlarında biri giriş,diğeri çıkış iki kapıları var.Girilenden çıkılmaz,çıkılandan girilmez.Vagonları da arabaları.

Tek fark aydınlıkları ve korku öğelerinin farklı olması.

Farkın adına da etiket denilmesi.

Artık her market seferi Survivor’a katılıyormuş hissini uyandırıyor insanda…

Marketlerde ki sadece pahalılık,enflasyon,kriz filan değil;

Başka bir şey.

Başka bir şey çünkü,yukarıda ki üçlünün bile mantıksal birer açıklamaları var bunun yok.

Sanki görünmez birileri ‘’Madem o kapıdan girdin bedelini sinir sistemin ile ödeyeceksin’’diye fısıldıyor kulaklara.

’’Bakalım neler gelecek başıma’’ diye düşünerek adım atıyorsunuz kapılarından.

Ürkek adımlarla reyonlar arası tura başlıyorsunuz .

Hafızanız biraz kuvvetliyse bir önceki alışverişte gördüğünüz etiketlerin,büyüdüğü hemen fark ediyorsunuz.(sahi etiketler ne kadar çabuk büyüyorlar yabani mantar gibi keratalar).

Hoş son zamanlarda ‘bir önceki alışverişte’ cümlesinin de bir anlamı kalmadı ya.

Reyonlarda ki etiketlerin değiştirilmesi için görevliler atamışlar.

Bir faaliyet bir faaliyet aslan parçalarında sormayın gitsin; böylesi cansiperane çalışmayı izlerken insan duygusallaşıyor gözleri yaşarıyor..

 ‘Hani şunu atladım döneyim de alayım’ dediğinizde atladığınızın fiyatının atlarken gördüğünüzden farklı bulmanız vaka-i adiyeden.Ama fark yukarı doğru elbette…

 Belki unutur da çantanıza cebinize koymazsanız diye hatırlatıyorum,bu tünele girerken yanınızda  kağıt mendil ya da peçete bulundurmanız menfaatiniz icabı. Attığınız her adımdan sonra karşılaşacağınız etiketler alınlarınızda boncuk boncuk ter oluşmasına neden olacağı için böylesi bir önlem almanızda yarar var.

Reyonlar ana tüketim maddelerine dönüştükçe,etiketlerin büyüklüğü daha bir belirginleştiğinde  ve önlerinde  durup onlara  bakakaldığınızda da dikkat etmeniz gereken bir  başka husus var.Marketteki çocukların sizin bu donakalmış durumunuzu reyonlara saygı duruşu gibi algılayıp teammül edinmemeleri çok önemli.

Ama siz de haklısınız; İnsanın bu tünellerde gördükleri karşısında nutkunun tutulması ve bir an hareketsiz kalması son derece doğal.

Hatta etiketlerin canlanıp hareket ettiği sanrısına kapılanlar bile vardır aramızda.

Düşünsenize o kocamam kocaman rakamların hareketlenip doğru ev sahibinin çatısından içeri süzüldüğünü.

Ne alaka şimdi bu ?

Alaka şu,etiketin üstündeki rakamlar,asli ödemeleri hatırlatan beyin kıvrımını tetikledikçe,sonrası elektrik,su,doğal gaz,çocuğun okulu,hanımın doktoru,mutfakta ki eksikler ve daha niceleri kervan olup sıralanıyor ve siz astral bir seyahate çıkmış gibi oluveriyorsunuz.

İşte orada,o anda  film kopuyor,reyonun raflarını kervanın yükleri olarak görmeye başlıyorsunuz.

Alınlarınızda ki  ter damlacıkları da yoğunlaşarak konsepti tamamlıyor.Büyümüş her etiket fazladan bir ödemeye karşılık geldiğinden,korku yavaş yavaş dehşete dönüşüyor ve alış veriş keyfiniz(!)alıp verememe kabusunuz olup çıkıyor.

Marketler büyük,dolayısı ile adımlar çok oluyor.

Bazı reyonlara pas vermeden geçebilirsiniz elbette.Çoluk çocuğun özel istekleri karşısında da umursamaz bir havaya bürünerek,ıslık eşliğinde ‘tut ki yedim’ deyip işi pişkinliğe da vurabilirsiniz.

Şimdilik bu konuda her hangi bir yaptırım yok.Rahat olun yani.

Ama; o elzem ihtiyaçlar var ya o elzem ihtiyaçlar işte onların satıldığı reyonlara geldiğinizde Allah yardımcınız olsun derim başka da bir şey demem.

Peyniri,kıyması,deterjanı,katı sıvı yağı alırlar yanlarına diğerlerini  öyle pis pis sırıtarak bakarlar yüzünüze.

Birini elzemlikten aforoz edebilirsiniz,ikisini de üçüncüsünü de,ama dördüncü de kıvıracak yeriniz kalmaz.

Elinizde ki liste eve girme parolası.

Alındı alındı,alınmadı,hanım alındı.

Kendinizi düşmana esir düşmüş piyade gibi hissedersiniz.Bir kollarınızı kaldırmadığınız eksiktir.

Tünelde ki maceranız da moralinizi bozacak olan en önemli unsur da ürün arabalarıdır. Bakarsınız yarısı bile dolmamıştır ama kasaya geldiğinde sizi kamyon itmiş kadar yormuştur.

Tünelde rastladığınız  bir sürü asık suratlı ve korkmuş insanın,arabaları tekmeler gibi iterek reyonlar arasında ki yolculuklarına tanık oldukça en azından yalnızlık hissine kapılmazsınız.Bu hiç yoktan iyidir.

Son atraksiyonunuz aldıklarınızın bedellerini zihninizden toplarken kasiyerin dediği ile örtüşüp örtüşmeyeceğidir.

Örtüşürse ne ala;örtüşmezse yandı gülüm keten helva.

Tünel münel derken canınızı çok sıktım biliyorum.O yüzden bir de aldıklarınızın içerikleri konusuna girip te iyice tepenizi attırmak istemem.

Ama tüketiciler olarakta Sezarın hakkını Sezara vermemiz gerektiğini de unutmamamız gerekiyor;

Malum bu yıl korku tünellerin de alınan ürünlerin poşet bedellerini taaa geçen yıl ki tarifeden ödeyeceğiz.

Bunu sakın küçümsemeyiniz.

Ehven-i şer diye bir şey var

Di mi ya?