Hitabet sanatı, stres yönetimi, iletişim becerilerini geliştirme teknikleri, kurumsal ve kişisel itibar eğitimi, zor insanlarla kolay iletişim, çatışma yönetimi, problem çözme teknikleri,  işletme körlüğü çözümünde kurum içi farkındalık, öfke yönetimi, halkla ilişkiler ( kurumsalı da var),  etkili sunum teknikleri, takımdaşlık ve biz bilinci, motivasyon, müthiş sunum ve ikna taktikleri, 'zaman yönetimi, etkili ve güzel konuşma teknikleri, üst düzey yönetici asistanlığı, satış teknikleri, finans teknikleri, kişisel bakım teknikleri, diksiyon ve beden dili, evlilik, yaratıcı düşünme teknikleri, drama eğitimleri, telefonda etkili sunum eğitimi, yüksekte çalışma eğitimi, ilk yardım eğitimi…

Ve en sonunda da bu kadar eğitimi verecek kişilere de Eğitimcinin Eğitimi.

Yazmadığım eğitimler yazdıklarımdan çok.

Suyuna tirit hale gelen koçluktan filan hiç söz etmiyorum.

Ha bire eğitiliyoruz.

İyi de madem bu kadar eğitime gereksinim duyuyoruz da ömrümüzün on altı yılını yüksek lisans vs yaptıysak on sekiz yılını, hele lisans süresi beş altı yıl olan fakülteleri bitirdiysek en az yirmi yılını verdiğimiz öğretim dönemimizden  okulları bitirdikten sonra hayatta kullanmak üzere  azıcık bir şeyler mi kalıyor da, piyasada eğitim veren kuruluşlardan geçilmiyor.

Özellikle sosyal medya da verdikleri eğitimin en bi kaliteli olduğunu savunan öyle çok kurum ilanı var ki…

İnsan bu ilanlara baktıkça ‘’ ben de hiçbir şey bilmiyormuşum yahu’’demekten alamıyor kendini.

Elbette arz talebe göre şekillenir. Yani piyasada eğitimin her türüne bir talep var ki, bu kadar da eğitim var.

Milli takımının ‘’Özgüven sponsoru’’bile olan bir ülkede pekte şaşılacak bir durum değil.(artık ne demekse özgüven sponsoru)

Benim asıl ilgimi çeken insanların bunca yıllık öğretim müfredatlarında adları bile anılmayan bu eğitimlere ihtiyaç duyuyor olmaları.

Hele konuşma becerileri gibi daha ilkokulun ilk üç sınıfında öğretilen dil bilgisi kurallarını kırklı yaşlarda bu eğitimleler sonucunda öğrenmeye çalışanlara hiç aklım ermiyor.

Akla ne gelirse bir eğitim karşılığı var.

Ama insan olma eğitimi yok.

Hayır, kişisel gelişim filan söylediğimin karşılığı değil.

Alenen insan olmanın kurallarının ve olmazsa olmazlarının verildiği eğitim yok.

Hoş olmaması da doğal, ne yapacak eğitimciler kurs bitiminde verdikleri sertifikaya ‘’bu kişi insan eğitimi almıştır’’mı yazacaklar.

Diyelim yazdılar peki bu sertifika kimin nerede işine yarayacak?

İş başvurularında mı kullanacaklar, özgeçmişlerine mi ekleyecekler, çerçeveletip oturma odalarının duvarına mı asacaklar?

Benimki de laf işte.

İnsanlığın eğitimimi olurmuş.

Olurmuş;

Hatta çokta gerekliymiş. Çünkü insan olmak için sadece insan doğmak yetmiyor, insanlığın erdemini öğrenmek gerekiyormuş.

Bu kanaate üçüncü sayfa haberlerine baka baka vardım.

İnsanın insanlığını çırak çıkartan öyle hadiseler var ki, yazsam utanırım, okusanız utanırsınız.

İnsanın insana ve dahi hayvana ettiklerini ve bu durumun sıradanlaşarak üçüncü sayfa haberlerine bile giremediği bir dönemi yaşıyoruz.

Etik metik hak getire insanlığımızı bile hak etmiyoruz.

Elbette genelleme değil bu kanaatım, ama özelde olanlar geneli de yansıtmıyor mu?

Kim bilir belki bir gün bir kurum çıkar ‘’En bi insanlık eğitimini biz veriyoruz’’ derde

Yüreğimize su serpilir.

Ne diyordu Cem Yılmaz

Eğitim şart.