Du bi dakka..!

Ne yapıyorsun,bir bak kendine…

Yüzüne bak,ellerine.

Hiddetinin etkisi ile spazmlar geçiren vücuduna ve uykusuz huzursuz gecelerine…

Savaşta bile taraflar ara verirler çatışmaya,

Sen nefes almadan dövüşüyorsun dünyayla.

Kıza kıza,kızamık olmuşsun,

Gözlerin kan çanağı,kulağında savaş naraları…

Gün yirmi dört saat,mevsim dört tane ne yapsan.

Değiştirsene…

Neyi paylaşamıyorsun,kimin fazlası senin eksiğin?

Hışımla kalkıp hışımla yatarken,arada ki zamanı hayattan mı sanıyorsun?

Üç kazan,beş kazan,say say elli kazan.

Her kazancında kaybettiklerini çıkart toplamdan,

Otur boş avucunla oyalan.

Du bi dakka.!

Ne yapıyorsun,bir bak kendine…

Ne sen doyarsın tıka basa,ne küp alır haddinden fazlasını.

Her yaşta bir kapan var; yakalanmayanı görmedi dünya.

Her gün bir öncekini hatıra kılar,

Sen ıskalarken,elinden kayıp gider yıllar.

Tutsana…

Kimse kimseden çok farklı değil aslında;

Zenginlik insan olmanın onurunda.

Ölüm zaten eşitleyecek hepimizi.

Kaçsana…

Nefes al,nefes ol

Du bi dakka..!

***

2015 Ekimin de yazmışım bu yazıyı.

Nerdeyse beş yıl önce yani.

Peki ben durabilmiş miyim?

Bazen nefes alıp nefes olmuşum ama

Duramamışım.

Değil 2020,2025 te de duramayacağım besbelli.

Demek ki durulamıyor…

Ya da sözün son  sahibi

Du bi dakka..!

Demeden durulamıyor…

Bakalım;göreceğiz.

Ama o zaman da kimselere de söyleyemeyeceğiz.

İyi simi henüz söyleyebiliyorken

Duruverelim bi dakka…

Kim bilir belki de o bi dakka

Bir ömürdür…