Yaklaşık 10 gündür bir türlü atlatamadığım gribal enfeksiyon nedeniyle birkaç gündür sizlerle olamadım. Öyle bir salgın var ki vurdu mu fena vuruyor, aman dikkat!

Alanyaspor maçını izleyip yazacaktım, plan bu şekildeydi. Maç saatinde serum yemek nasip oldu. Buna şükür toparlanmaya çalışıyorum. Ve fakat vardır her şeyde bir hayır derler ya. Sonucu gördükten sonra iyi ki izlemedim yoksa sinir olurdum demedim de değil.

Sürekli Bursaspor takım halinde oynama anlayışını geliştirmeli, nasıl savunmayı toplu olarak yapmaya çalışıyorsa hücumda da böyle olmalı diye yazıyoruz. Maalesef ki alınan sonuçlar ve oynanan futbol bu yönde bir mesafe alınmadığını gösteriyor.

Bu sistem ve bu oyun anlayışıyla bu saatten sonra çok fazla ümitli değilim. Bireysel anlamda baktığımızda yeşil beyazlı takımın her futbolcusu bir değer. Gerçekten önemli futbolcular. Ama takım olamadıktan sonra, futbolu kollektif oynayamadıktan sonra bir fayda getirmiyor.

Maalesef ki Le Guen’e de inancım kalmadı. Oysa her hafta üzerine koyarak, ligi ve rakipleri tanıyarak Bursaspor’u daha iyi yerlere getireceğine daha iyi ve sonuç odaklı futbol oynatacağına inanmıştım. Hatta ‘Le Guen’ başlıklı bir yazı da yazmıştım. Haftalar geçti, ortada ilerleyen değil geri giden bir takım var.

Mesele Alanyaspor’un bulduğu gollerde şans faktörünün de yanında olması değil. Görüşlerim maça ve sonuca odaklı değil genel izlenimlerimin ürünüdür.

Bu takım daha iyi futbol oynamalı. Bursaspor elindeki oyuncularla daha iyi futbol oynayacak sistemi de futbol anlayışını da üretebilmeli, üretmeli.

Ancak bu Le Guen’le olur mu derseniz! Ümidim kalmadı...