İnatçılık tutumu ilk etapta liderlik ve güç mücadelesi gibi düşünülür. Bunun nedeni ise benlik çatışmasıdır. İlk bebeklik döneminde çocuğun anne ve babaya bağımlı olması daha sonra fiziksel ve zeka olarak gelişmesiyle birlikte yerini bağımsızlığa bırakır ve bu nedenden doğan çatışmalar ortaya çıkar. İlk yıllardan sonra bebek artık bağımsız yürümeye başladığında çevreyi keşfetmek ister ve dolayısıyla ailenin koruyucu tutumunun engel olduğu bu durum çocuğun bağımsızlık algısına gölge düşürür. Bu nedenlerle çıkan sıkıntılarda ‘’kimin dediği olacak’’ sorusu devamında inatçılığı getirir.

Ebeveynlerin çocuğu koruma k için koyduğu kurallar ve kaideler çocuğun merak duygusu ile çatışır. Kuralların neden var olduğunu anlayamayacak kadar küçük olan çocuklarda engellendiğini ve sınırlandığını hissederek, pes etmek yerine mücadele yolunu seçerler.

Günümüzde genelde bu mücadelenin galibi çocuklar olur ve yeter ki büyük tepkilerle karşılaşmamak adına ne olursa olsun kazanırlar. Bu tutumun sonucunda başardığını gören çocuklar bunu alışkanlık haline getirir ve her istediği durumda inatlaşmaya başlar.

ANNE BABA OLARAK NE YAPMALIYIZ?

Çocukların tepkileri ve öfkelerinin sonucu ne olursa olsun kesinlikle onları sevginiz ve ilginizle cezalandırmayın. Bu tutum sizden gelen bir kişilikte yapısı da olabilir. Kendinizin çocuğa nasıl bir model olduğunuzu da düşünün ve dikkat edin. Bu tür öfke nöbetlerinde ve tutumun devamında çocuklara farklı alternatifler sunmanız, krizin önünü keseceği gibi kendisinin dediğinin her zaman olamayabileceğini ve bu davranışı sürdürdüğü için bunu elde edemediğini gösterir. Daha küçük yaş aralıklarında çocuğun o an yönünü farklı bir yere çekmeniz,ve ilgisini dağıtmanız bu durumun önünü keser. Çocuklara belli yaş dönemlerinde verilebilecek kurallar elbette vardır. Bu kuralların onları engelleyen sınırlayan nitelikte olmaması önemlidir. Çocukları ciddiye almalısınız. Bazı davranışlar yetişkinlere eğlenceli ve muzipçe gelebilir ancak çocuğun on hissettiği duygu tamamıyla farklıdır. İnatçılık durumunda kazanan kaybeden duygusu yaratmayın. Bunun bir üstünlük kurma savaşı olmadığının farkında olun ve fark ettirin. Ebeveynlerin sakin ve kararlı tutumları, çocukların inatçılık döneminde önemlidir. Olumsuz tepkiler iyileştirmenin tam tersine durumu öfke nöbetlerine sürükler. Sakin kalmak zaman zaman zor gibi görünse de anne babanın ortak davranış ve fikirleri ile çözüm bulunabilir. İnatçılık bir kişilik özelliği de olsa bunu etkisiz hale getirmek tam anlamıyla ebeveynlerin doğru tutumları sonucu gerçekleşir.