Cumhurbaşkanının ilk kez halk tarafından direkt belirlendiği 2014 yılındaki seçimde muhalefet tarafından kurulan çatının adayı Ekmeleddin İhsanoğlu olmuş ve Tayyip Erdoğan ilk turda seçilmişti. O seçimde Tayyip Erdoğan % 51.79, Ekmeleddin İhsanoğlu % 38.44 ve Selahattin Demirtaş % 9.76 oy almıştı.

Muhalefetin çıkmazı

Bugün oluşturulmaya çalışan ittifak eğer o gün gerçekleştirilebilseydi dahi muhalefetin (MHP de dahil) oylarının toplamı % 48.2 yapıyor ve Erdoğan yine ilk turda seçimi kazanıyordu. İşte tüm çıplaklığıyla ortada duran bu matematik hesap bugün de muhalefetin elini kolunu bağlıyor.

Bugün MHP'nin de Erdoğan'ı desteklediğini düşünürsek geriye kalan partilerin tümü birleşse bile alabilecekleri oyun en yüksek oranı % 40'ı geçemiyor.  

Abdullah Gül seçeneği

İşte bu sebeplerden dolayı çıkmaza giren muhalefet bir çıkış yolu olarak Abdullah Gül'ü gördü. Muhafazakar tabanda büyük tepkiye yol açacağı için CHP Abdullah Gül ile direkt görüşmedi. Aracı olarak Saadet Partisi kullanıldı. Bazıların iddia ettiği gibi Karamollaoğlu bu işin planlayıcısı değil, uygulayıcısıydı.

Aslında CHP'nin planı belliydi. YSK'nın kararını beklemeden İyi Parti'ye emaneten 15 vekil gönderip Meral Akşener'in Abdullah Gül lehine adaylıktan çekilmesini istediler ancak evdeki hesap çarşıya uymadı.

Akşener, (seçimlerin ikinci tura kalmasını ümit ederek) mevcut şartlarda Gül'den daha yüksek oy alacağını düşündüğü için herkesin kendi adayıyla seçime girmesinde ısrar etti. Akşener, muhalif bütün adaylardan daha yüksek oy alacağı beklentisi nedeniyle ikinci turda tüm muhalefetin kendisini desteklemek zorunda kalacağını düşündü. Bu ısrar CHP'yi kızdırıp emanet vekillerin geri çağrılmasını da gündeme getirince Akşener, yüz bin imza toplamak için harekete geçti.    

Gül erken soldu

Gül'ün ismi netleşmeye başlayınca CHP'de çatlaklar oluşmaya ve ciddi itirazlar yükselmeye başladı. Akşener çekilmeyince ve bu bir haftalık süreçte Gül'ün ismi o kadar da beklendiği gibi bir heyecana yol açmayıp adeta ters tepince çatı daha kurulamadan çöktü.

Abdullah Gül, her zamanki garanticiliği ve uyanıklığıyla dün yaptığı basın toplantısında aktif siyaseti bıraktığını ve aday ol(a)mayacağını açıkladı. Tabi yine alttan alta AK Parti'ye laf sokmayı da ihmal etmedi. Eğer istenilen başarılabilseydi Gül kesinlikle aday olacak (ki kendisinin 'Geniş bir mutabakatın, arzunun ortada olmadığı gözükmüştür' sözü de bunu teyit ediyor) ve CHP, İP ve SP adayı Gül'e HDP de dışarıdan destek verecekti.

Bundan sonra muhalefet için çatı aday söz konusu olmayacak. Kılıçdaroğlu kendisi ortaya çık(a)mazsa CHP'nin adayı büyük ihtimalle İlhan Kesici olacak ve her parti kendi adayıyla seçime girerek işin ikinci tura kalmasını bekleyecekler. İkinci turda ise, ilk turda en yüksek oyu alan isim için çalışacaklar lakin yukarıda açıkladığım tablo ve MHP'nin de Erdoğan'ı desteklemesinden dolayı bir sonuç alamayacaklar.   

23 Nisan

Pazartesi günü, içerisinde benim çocukların da yer aldığı 23 Nisan gösterilerini izlemek için Merinos Parkı'na gittim. Çocuklar yine cıvıl cıvıldı. Dünyayı ancak onların bu masumiyetleri sevimli kılıyor ama gösterilerdeki ve organizasyondaki bazı sıkıntıları da dile getirmem lazım.

Öncelikle Bursa Valiliği tarafından düzenlenen organizasyonunda Vali Bey yoktu. Ayrıca Atatürk Stadı bu gösteriler için çok uygun olmasına rağmen Merinos Parkı'nda düzenlenen etkinlik bir panayır havasında geçti. Veliler çocuklarını görebilmek için adeta birbirlerini ezdiler. Halbuki, Atatürk ya da Merinos Stadı gibi tribünleri olan bir mekan tercih edilseydi insanlar da rahat rahat gösterileri izlerdi.

Son olarak da, hala 23 Nisan'da "İşte bugün bir meclis kuruldu, sonra hemen padişah kovuldu" gibi sözleri duymak beni rahatsız ediyor. İlk 8-10 yılı anlarım belki ama aradan geçen 98 yılından hala geçmişimize sövülmesi bana doğru gelmiyor.