Yüzyıl önce başlayan ve tarihsel anlamda sonuçlanan kavga’da, Dünya büyük bir kumar oynadı. Osmanlı hızla parçalara bölünürken, özellikle Avrupa’nın hiç hesaplamadığı nüfus dağılımları ortaya çıktı. Asya’dan ve Anadolu’dan sürülen yüzbinlerce insan Avrupa’ya konuşlandı. Tıpkı bugün Suriye, Irak, Afganistan, Pakistan, Özbekistan örneklerinde olduğu gibi…

Tarihi notları çok iyi incelemeliyiz.

Türkiye’nin kuruluş süreci ve özellikle Milli Mücadele’nin kuzey hattından yani Karadeniz üzerinden kuvvet alarak Doğu Anadolu hattı ile bir savunma duvarı ördüğünü Erzurum, Sivas ve Amasya ile okumaktayız.

Anadolu’nun Ortadoğu ile bağını kesmek için Antep, Urfa ve Maraş’ta düzenlenen kanlı baskınlar ve yine Kars, Ağrı, Iğdır bölgesinde ki Ermeni çetelerin soykırımları gösteriyor ki, nüfus dağılımı gelecek için çok önemli. Bugün bunun bir benzerini İsrail’in Filistin üzerinde uyguladığına sessizce şahitlik ediyoruz.

Türkiye’nin hem nüfus açısından hem de etnik kimliklerin barış ve huzur içerisinde yaşayan güçlü bir coğrafyaya sahip olması nedeniyle gücü her geçen gün artıyor. Türkiye’nin son dönemde hem siyasi hem de ekonomi dengeleri bakımından yaşadığı süreç ‘olumsuzlaştırılarak olgunlaştırılan’ olarak tanımlanıyor. Elbette bu sürece iktidar içerisinde ki yabancı destekli işbirlikçiler, yerli menfaat odakları, diğer siyasi partiler ve terörizm ile birlikte Avrupa özentisi kitle ciddi destek veriyor. Ve ne yazık ki, bunların çoğu demokrasi hayali içerisinde ‘Büyük Savaş’ sürecini olumsuzlaştırarak olgunlaştırıyor.

Etnik birleşme şart…

Türkiye’de kaos 1960 süreci ile kendini güçlü bir biçimde göstermeye başladı. Öncelikle sağ sol olayları, sonrası bir kısım mezhep kavgalarını tetikleyici kanlı olaylar ve son olarak Kürt Türk ayrışımını ortaya çıkarmaya yönelik en büyük hamle, PKK ile Ermeni ve Yunan işbirlikçiler Türkiye’de etnik bölünmeyi tetikledi. Etnik bölünme olarak tanımlayacağımız süreçte yaşanan doğal afetler başta olmak üzere kimlikleri ‘insan’ kavramında birleştiren olgular ve Türkiye’nin sağduyusu bu tetiklemenin önüne uzun yıllar geçebildi. Son olarak gelişen ve yaygınlaşan teknoloji ile Doğu’dan Batı’ya herkes gördü ki, bölünmeyi tetikleyen ‘etnik kitleler değil terörü meydana getiren sözde müttefikler.’

Türkiye’nin yeniden güçlü bir birleşmeye ihtiyacı var. Doğu ve Güneydoğu’dan terör ve baskılarla bir şekilde uzaklaştırılan aşiretler, Batı da yeniden güç kazandı. Hem nüfus hem de ekonomik açıdan güç kazanan bu aşiretler geldikleri yerleri ayağa kaldırmak ve onları göç etmeye zorlayanlara hesap sormak için bölgeye ciddi eğitim ve sağlık yatırımları yaptılar, yapıyorlar. Türkiye’nin Batı bölgesinde özellikle Balkan göçmenlerinin ağırlıklı olduğu siyaset ve ekonomi de son demografik değişimlerle gücünü kaybetti. Ve özellikle Balkanlarda yapılan pozitif yatırımlar son dönemde durma noktasına geldi. Bunun ötesinde Karadeniz halkının da artık devlet yönetiminde söz hakkını iyice ele alması ile birlikte Türkiye’de ciddi bir etnik buluşma doğal şartlarla ortaya çıktı diyebiliriz.

Suriye’de ki büyük kıvılcım önce İran’a mı yoksa Türkiye’ye mi düşer sorusunu sormak ve orada yoğunlaşmak anlamsız. Türkiye daha doğrusu Anadolu ve Güney Doğu yakın zamanda yaklaşık 3 yıl sürecek büyük bir askeri hareketlilik ile karşı karşıya kalacak. Akdeniz’de yaşanan müttefik hareketliliği ve Türkiye’nin 2019 Deniz Kurdu tatbikatları da bunu doğruluyor. Anadolu çok kısa bir süre içerisinde mevcut durumdan serzeniş etmek yerine onu daha iyiye götürmek için birlik ve dirlik göstermezse, yüzyıl önce dedelerimizin yaşadığı acıları bu sefer bizler çocuklarımızla yaşayacağız.

Kısacası, ya bir olacağız ya da hep birlikte yok olacağız!