Demiştim ya son yazımda “Bursaspor’un zamana ihtiyacı var, biraz sabır” diye. İşte Fenerbahçe ile çocuklara farkındalık olması için oynanan hazırlık maçında yeşil beyazlı takımın iyi yolda olduğunu gördük.

Yalçın hocanın fırsatta üstüne basa basa vurguladığı gibi, Bursaspor belli bir sistemle oynamaya çalışıyor. Geriden paslarla oyun kuran, topla çıkan, kanatları kullanan, kaleci hariç beklerin bile hücumda olduğu bir sistem.

Top rakipteyken de pas alışverişlerini bozmaya yönelik koşular, alan daraltma vs.

Kısaca her oyuncunun oyunun içinde olduğu bir sistem. Hücumda da savunmada da. Sezon başında yazmıştım. Eli belinde gezen, koşmayan, çalışmayan ve artı yıldız havasında olan bir oyuncuyu Yalçın Koşukavak asla oynatmaz. Her oyuncu sistemin bir parçası olmak zorunda.

Fenerbahçe maçı gösterdi ki, felsefe yavaş yavaş oturuyor. Elbette ki zamana ihtiyaç var. Pat diye olmaz. Birlikte oynadıkça, takım oldukça her şey yerli yerine oturacak.

İsim isim, oyuncu oyuncu değerlendirmek yerine takım olarak ortaya ne konuyor ona bakmamız gerekiyor. Elbette ki takım isimlerden oluşuyor ve elbette ki oynanmak istenen sistem için eldeki oyuncular yeterli. Ancak dağa şimdiden şu aksıyor, şu kötü, bu oynayamaz demektense ne yapılmak isteniyor ve nasıl gidiyor bunu görmek ve değerlendirmek bana daha mantıklı geliyor.

Kısacası Fenerbahçe maçında ışığı görür gibi oldum. Şimdilik küçük parıltılar saçıyordu etrafa. Haftalar ilerledikçe camiayı aydınlatacak bir ışık olacağına ve ligde parıl parıl patlayacağına inancım tam.