Hayal kırıklığı yaratan bir Bursaspor izledik. Oysa geçen haftaki Beşiktaş maçından sonra iyi futbol adına çok umutlanmıştım. Doğruları yapan Teleset Mobilya Akhisarspordu. Olcan ve Larsson biraz daha çabuk hareket edebilse sonuç farklı olurdu.

Yeşil beyazlı takımda kim nerede oynuyor belli değil. Ne bir sorumluluk ne bir görev bilinci, hiçbir şey yok. İnsan üzülüyor gerçekten. Bursaspor’u desteklemeye gelen taraftarlara da yazık oldu. Muhteşemdiler. Maç boyu susmadılar.

Bursaspor neredeyse pozisyona giremeden maçı tamamladı. Batalla’nın yokluğunda Grozav’la başlamıyorsan eğer o zaman oyun kuracak tek adam olan Behich’i sol bekte öldürmeyeceksin. İş işten geçtikten sonra sistem değiştirip Behich’i orta alana çekmek fayda etmiyor. Bu Behich Le Guen’in elinde harcanıyor benden söylemesi...

Yusuf Erdoğan’da düşüş var. Nedenini bilemiyorum.

Akhisarspor’da gole en yakın oyuncu stoper Mustafa Yumlu. Golü de o attı. Boyu uzun. Golü kafayla atsa tamam. Ama o topa vurdurmayın be kardeşim.

Delarge ile maça başlamak daha mantıklı olurdu. Oyuna girdikten sonra Ömer’i çok zorladı.

Le Guen’in ülkemize gelmeden önce bu kadar etkisiz, bu kadar sessiz sakin, bu kadar takıma kenardan hamle yapamayan bir hoca olduğunu tahmin edemezdim. Ama şimdi gözlerimle görüyorum.

Maç öncesindeki yazımda Bursaspor’u favori göstermiştim. Beklentim yeşil beyazlıların kazanacağı yönündeydi. Fena halde yanılmışım...