Dünyanın ve Avrupa’nın birbirinden şanlı şöhretli başkanları, başbakanları, bakanları, kralları, şeyhleri, liderleri ve bilumum beyefendileri hanımefendileri…

Nerelerdesiniz?

Huuu…

Bir ses verin; buradayız,şuradayız filan deyin yahu.

Ya da ne bileyim çamaşıra gittik, hep beraber tatile çıktık, yan yattık çamura battık…

Yoksa Srabenitsa’da ki lanetlenmiş katliamda olduğu  gibi yine bir yerlerinizden kendi içinize mi kaçtınız?

Deyiverin de bilelim hali pür melalinizi.İyi misiniz,hoş musunuz,keyfiniz yerin de mi dimi ya…

Herifçioğulları Azarbaycan’ın topraklarını işgal etsinler, sonra o işgal ettikleri topraklardan yine Azerbaycan’a saldırsınlar, kafasına gözüne sopayı yiyince de, sivillere füze atsınlar (kaldı ki alenen haksız oldukları bir konu da askere de saldırmaları son derece alçakça ya orada karşılığını misli ile aldıkları için içim rahat) çoluk çocuğun kanına girsinler sizin de  hiç birinizin gıkınız çıkmasın.

Üstüne bir de çakalınızın uymayacağını bal gibi bildiğiniz yalandan ateş kes anlaşması ayaklarına yatın, ellerinizi popolarınızın üzerine bağlayıp havaya bakıp ıslık çalın, sonra da biz Almanız, Amerikalıyız, Fransızız ,İtalyanız, Arabız,Çinliyiz,Japonuz,Rusuz vs diye ahkam kesin  öyle mi?

Oh ne ala dünya..

Madem Ermeni çakalı ve diğer kan emici insanlık düşmanları hepinizin gözünüzün  içine baka baka mazlumun kızını kızanı katledebilecekti de o Birleşmiş milletleri neden kurdunuz o zaman?

Hadi kurdunuz adını neden Birleşmiş Milletler koydunuz?

Oynaşmış Milletler koysaydınız ya.

Hani birbirinizle arkadan dolanmaca, çelme takmaca, ebelemece, sobelemece oynamaya bayılıyorsunuz ya o bakımdan diyorum.

Empatiden de mi haberiniz yok pek sayın gelişmiş(!) milletler?

Tarihin lanetlediği çeteciler sizlerin topraklarınızı işgal etseler ve oradan yine size saldırsalar böyle üç maymunu oynar mıydınız mesela?

Ya da ‘’Aaa Ermeni kardeşim lafı mı olur buyur gel sık benim gırtlağımı’’ diye boynunuzu uzatır mıydınız?

Eminim şöyle yağlısından bir çıkar görse onu da yapanlarınız çıkardı aranızdan da neyse konumuz bu değil.

Gerçi Türkler soyumuzu kırdılar diye on yıllardır orta da salya sümük dolanan Ermenistan’dan sizin de hiç hoşlanmadığınızı dünya alem biliyor da,artık hesabınız neyse ona dolanmış gözünüzün önünde cereyan eden gerçek soy kırımları göremiyorsunuz.

Ay ben de ne kadar kibarım; saf saf göremiyorsunuz diyorum işte.

Ne görememesi len; sizler de öyle bir göz var ki yerin yedi kat altında ki madeni bile şıp görürsünüz isteseniz. Hadi yalan deyin..

Bakın size bir anımı anlatayım;

Benim çocukluğumda mahalle de Çakal Ali dediğimiz son derece sevimsiz ve bir o kadar da çelimsiz velet vardı. Her oyunumuza müdahale eder, zillere basar kaçar,dondurmalarımızın üzerine yerden aldığı toz toprağı atar, fırsatını bulunca evlerin camlarına taşlar kırar,kızları,bebeleri kovalar,bakkaldan sakız çukulata çalar sonra da suçlu diye muhataplarına bizi ispiyonlardı.

Babası çok zengindi bunun ve bir o kadar da hissiz duyarsız. Annesi ise babasının hınk deyicisi.

Ne zaman şikayete gitsek önünde sonun da biz suçlu çıkar bir de ona neden uyduk diye  evdekilerden fırça yerdik.

Okulda öğretmenler bile illallah etmişlerdi Çakaldan ama babası çok zengindi işte. Basardı parayı okul aile birliğine Çakal Ali olurdu Kuzu Ali.

Bakkal ailesi alışverişi keser diye korkar, ziline basanlar neme lazım adamın çevresi geniş filan diye çocuktur işte olur böyle şeyler diyerek susar, camı kırılanlar camlarını taktırır faturayı babasına gönderirler meseleyi kapatırlar Çakal Ali ertesi gün kaldığı yerden tüm mahalleyi terörize etmeye devam ederdi.

Biz ise olan biteni görür ailelerimizden çekindiğimiz için dalamazdık bu çelimsiz çakala.

Ta ki; biz yaşlar da ki Aslan Osman ve  ailesi bizim mahalleye taşınana kadar.

Osman’ın  Çakalın ne mal olduğunu anlaması hiç uzun sürmedi ve yine bir gün oyunumuza çomak sokarken suçüstü yakaladığı çakalın ağzını burnunu dağıttı.

Hepimiz çok şaşırmıştık; çünkü ailesi çakalın yamulmuş haline rağmen hiç seslerini çıkartmamışlar hatta olaydan bir süre sonra da mahalleden defolup gitmişlerdi de ailelerimizden korkudan arkalarından teneke çalamadığımıza yanmıştık tüm çocuklar.

Osman’a Aslan lakabını takmamız da o döneme denk gelmişti elbet.

Yani sayın gelişmiş zadeler takımı kıssadan hisse;

Artık küresel bir sorun haline gelmiş Ermenistan’a dur demek boynunuzun borcu.

Ha şimdi siz de Birleşmiş Milletlere üyesiniz ama n’ber?

Derseniz, orada bir durun derim.

Evet; BM’nin kurucu antlaşması niteliğindeki BM Şartın da   26 Haziran 1945 tarihinde attığımız 75 yıllık bir imzamız olduğu doğru.

Ancak biz kurulduğu andan o teşkilatın sadece ve sadece insani koltuklarında oturuyoruz ve hiçbir uluslararası hak ihlaline de o gün bu asla sessiz kalmadık.

Dolayısı ile bu konu da geçmişimizde olduğu gibi geleceğimiz de hiç bir kaypaklığımız olmaz.

Anlayacağınız imzamızın mürekkebi hala kurumadı.

Bakın Azerbaycan Başkanı halkına yaşatılan onca kötülüğe rağmen ‘’Biz asla Ermenilerin yaptığını yapmayacağız, onların sivillerine saldırmayacağız’ diyor.

Siz de son derece eminsiniz ki saldırmayacak. Zaten böylesi serden geçtilik Türk’ün genlerinde yok.

Ama sanmayın ki o çakal, çoluk çocuğu,nineyi dedeyi uykularında katletmeye devam  devam ederken de sessiz kalacak.

Bakın er meydanından topu tüfeği bırakıp tabanları yağlamaya çalışan işgalci vampirlere ne demek istediğimi çok daha rahat anlarsınız.

Belki size utançlarından diyememişlerdir  ama Türk’ün bir sabır taşı vardır ve çatlayınca neler olduğunu çoğunuzun dedesi iyi bilir.

Belli ki çakalı yemleyip Türkiye Can kardeşinin yardımına fiziken de gitsin sonra da başına bir de buradan bela olalım diye bir heves içerisindesiniz.

O zaman yazının Aslan Osman’a dair kısmını bir daha okuyuverin bir zahmet.

Türkçe mi bilmiyorsunuz?

Türk katledilirken seyretmeyi biliyorsunuz ama…

Sizi çakal seviciler sizi…

Ha bu ara da yazı da bir hakaret unsuru filan aramaya kalkmayın boşuna;

Biz Türkler çakala çakal deriz.

Huyumuz kurusun…