Günümüzde çocuk yetiştirmenin altın kuralları arasında , çocuğun bir dediğinin iki edilmemesi, onunla  tam anlamıyla arkadaş olunması gibi yanlış bilinen, alınan ve uygulanan tutumlar var. Her istediği yapılınca mutlu olacakları düşüncesi son derece yanlış. Çünkü çocuklar herşeyi kolayca elde ettiği için mutlu olamayıp her seferinde daha fazlasını istiyor. Sonuç olarak bu ısrarlı istemeleri maddi ve manevi desteklemekte zorlanan ebeveynler çareyi uzmanlarda arıyor.

Ortalık çocuklarının mutlu olması için çırpınan ancak başarı elde edemeyen anne babalar doldu. Bu durum çok sık rastlanan bir olay haline geldi.  Anne babaların yakınmalarıda şu şekilde oluyor; ‘’Her istediğini yapıyoruz, mutlu olmuyor. Yapamadığımız durumlarda evde savaş çıkıyor.’’  İşte sorun da bu !!! Hiç birimizin hayatında her istediğimiz hemen olmuyor. Çocukları hayata hazırlamak bizim görevimiz. Her istediğini kolayca elde eden çocuk, devamlı sıkılacak ve yenisini isteyecektir. Alamadığınız ya da yapamadığınız durumlara zamanında alışık olmadığı içinde bu duruma tepki gösterecektir. Çocuk eğitiminde bu yanlış bir tutumdur. Burada baştan değişmesi gereken çocuğun tutumu değil ailenin tutumudur. 

Çocuk eğitiminde ebeveynin amacı çocuğunu hayatın kolaylıklarına, rutinine olduğu kadar zorluklarınada hazırlamak olmalıdır. Çocuğun üretken, mutlu, özgüvenli bireyler olabilmesi için bazı kuralları öğrenmesi gerekir. Çocuklar belli isteklerini ertelemeyi, her zaman her şeyi elde edemeyebileceğini öğrenmeli. Gerekirse isteklerini gerçekleştirmek için mücadele edebilmeyi küçük yaşlarda öğrenmeli.

Çocuğun gelişiminde en önemli rol anne ve babaya düşer. Anne ve babanın tutumu ve sergiledikleri tutumlardaki kararlılıkları belli hataların önüne geçmede gereklidir. Çocuk doğruyu, yanlışı ebeveynlerden öğrenir.  Bazen ebeveynler kural kavramını yanlış anlayarak gereksiz bir katılık uygular. Şunu unutulmamalıdır ki, verilmesi gereken kuralın mutlaka makul bir sebebi olmalıdır. Çocuğa bu durum anlayabileceği şekilde anlatılmalıdır. Çocuğa gereçekleştirilemeyecek vaatlerde verilmemelidir. Çocuk  bir beklentiye girdiğinde yapmamanız durumunda hem size karşı güvensizlik ortaya koyacak, hem de ebeveynlere karşı öfke oluşmasına sebep olacaktır. Bu durum ebeveyn çocuk ilişkisini olumsuz etkileyecektir. Bir gün tamam dendiğinde, ertesi gün olmaz denen ebeveynlerin çocuklarında tutturmalar olacaktır. Bu durum ailenin tutarsız davranışları sonucunda ortaya çıkar.

            Çocukluk döneminde her istediği koşulsuz, şartsız yapılarak yetişen çocuklar ergenlik döneminde de  aynı tutumları isterler. İleri ki yaşamda bu çok mümkün olmadığında da çatışmalar baş gösterir. Ardından hayal kırıklıkları depresif durumlara doğru sürükler. Bu şekilde yetişen çocuklar arkadaşları ile , çalışma ortamı ile, evinde eşiyle kolay yerini  uyum sağlayamazlar.

Disiplin çocuğun gelişiminde önemli bir kavramdır. Disiplinden kasıt, Çocuğu bir kalıba sokmak değildir. İstenen şey aslında çocuğun öz denetimini kendisinin yapabilmesidir. Çocuğa eğitim verilirken saygı çerçevesinden şaşmamalı onun da bir birey olduğu unutulmamalıdır. Hem ebeveynler hem de öğretmenlerin, çocukların hata yapabileceğini ve zaten kendi kendini keşfederken bunun gerekli olduğunu unutmamalıdır. Çocukların kendi hatalarını telafi edebilmeyi öğrenmeler için denetim sağlamaları gereklidir. Onlara bu konuda fırsatlar verilmelidir.  Öğrenmeler bazen hatalar sonucunda olur ve hataları nasıl düzeltmemiz gerektiğini  düşünebilmemiz gerekir.