Benim işimin en güzel tarafı her kesimden, her meslekten, her yaştan velhasıl hepimizden pek çok insan tanıyabilmek.

Tanışılan insanların bazıları var ki, insanın hayatında derin izler bırakır bazıları da tanış olmaktan çıkar kardeş olur can olur.

Bu haftadan itibaren her Pazar hayatıma girerek bana dokunan, hayatlarına girerek benim dokunduğum ortak paydaları sevgi, dürüstlük, kıymet bilirlik kısacası insanlık olan insanlarımı anlatacağım size, “Benim insanlarımı’’

Kiminin ağabeyi, kiminin dostu, kiminin arkadaşı, kiminin amcası, kiminin hemşerisi kiminin dayısı, kiminin Olcay beyi olduğum benim insanlarımı.

İstiyorum ki, ne zaman terk edeceğimiz belli olmayan dünyanın bu tarafında sizler de tanıyın onları.Belki bir gün bir yerlerde yollarınız kesişir o güzel insanlara aşinalığınız olur.Büyük olasılıkla sizinde çoğunuz gelecek haftalarda bu satırlarda yer alacak insanlarımdansınızdır hiç kuşkum yok. Ha bir de henüz tanışmayan insanlarım birbirleriyle tanışabilirler ki o da enfes olur.

Bu hafta iki isim ile başlayacağım seriye;Ancak hangisini önce yazacağıma bir türlü karar veremediğim için önce yazı tura atacağım.İkisi de benden küçük ama ikisi de bana el verecek kadar benden büyük.

Tura.

Turayı sevgili Hüseyin Demirgıran için tutmuştum.Öyleyse ondan başlayayım.

Kartvizitinde teknik öğretmen yazar Demirgıran’ın;aynı zamanda da Bursa’nın yılın KOBİSİ seçilen Yönetim Akademisi’nin iki güzel ortağından biridir.Mesleki meziyetleri firmayı inceleyince kendiliğinden açığa çıkar.Benim anlatacağım insani meziyetleri.

Yıllar içerisinde tanık olduğum ve bazılarına gıpta bile ettiğim öyle çok insani meziyeti vardır ki Demirgıran’ın teker teker saysam birini atlamaktan korkarım.Tıpkı onun kul hakkından korktuğu gibi.Gerek iş hayatı gerek özel hayatı kulu kollamak üzere inşa edilmiştir.Nerde bir sıkıntı varsa,nerede yardım yapılması ve hangi koşulda yardım eli uzatılması gerekiyorsa oradan vazife çıkartır.Yüreğini gözlerinin içine baktığınızda görebileceğiniz ender insanlardandır.Ne a yüzü vardır ne b ne de c sadece nasıl hallederimi şiar edinmiştir.Bana terapi gibi gelir onunla konuşmak.İçtenliği ile aydınlanırım.Hele bir de ‘caizdir’ der ki,her caizi bir cana can olur.

Hüseyin Demirgıran son derece mütavizidir bu konuda ama ben onun el verdiklerinin dualarında yaşadığını bilirim.

Hani kötü gün dostu derler ya,Demirgıran her günün dostudur.Bu güne dek insana dair ne yaptıysa yapmazsa rahatsız olacak kişiliktedir.

Biliyorum ki bu satırları okursa yine o gülümsemesi ile eh be hocam diyecektir bana.Desin.

Ben onun hayatımda olmasından dolayı öyle memnun ve şanslıyım ki…

Bu yazı caizdir der geçerim…

***

Paranın Yazı yüzü  Erdincimin.Yani Erdinç Baştar’ın.

Beş yıl oldu;O çay ocağı sahibi idi ben müşteri.Şimdi ben ağabeyim o kardeş.Bir tek çocuk için kardeş demek onun için öyle sıradan bir şey değildir.Kardeşlik doğuştan gelmediği için kriterlerini belirler önce,sonra düşünür taşınır kime kardeş diyeceğine öyle karar verir.Bir kere dediyse de ölene kadar kardeş kalır.

Erdinç aynı zamanda pazarcıdır da.Kışları Salı pazarında ki tezgahında olur.Bu yüzden salıları pek sevmem çünkü onu göremem.

Bazı insanlar vardır yanlarında kendinizi emin hissedersiniz.Sürprizleri yoktur bilirsiniz tanırsınız nerede ne yapacak kestiririsiniz.O da öyledir en azından benim için öyledir.Hayatımda öyle çok imzası vardır ki zaman zaman ben mi ağabeyim o mu biraz karışır.Bir de sayesinde edindiğim manevi torunlarımın babasıdır ki,işte bunu çok severim.Kısacası hem baba,hem kardeş,hem sırdaş adam gibi adamdır benim kardeşim.Bilinçli bir Fenerbahçeli olması ise ikimizin iz  düşümüdür.

Aslında farklı uğraşları ve yapıları olsa da hem Erdinç Baştar,Hem de Hüseyin Demirgıran da birbirlerini tanımayan kardeşlerdir benim gözümde.Her ikisinin de ortak noktaları insanlıkları ve insanlığa verdikleri değerdir.Kula kulluğu değil kul hakkından sakınmayı bellemişlerdir.Aldıkları hayır dualar bunun tezahürüdür.

Ben ikisinin de ağabeyleri olmaktan çok mutluyum da bu durum onlar içinde geçerli midir bilemem.Özellikle son dönemde üst üste yaşadıklarımı onlar olmasalardı bu denli hafif hasarla mümkün değil atlamazdım.

İkisinin de hakkını üzerimde taşırım.Bu dünya da zorda, belki ötesinde öderim borclarımı.

Benim insanlarım onlar; Benim kıymetlilerim…

Hangisinin  ağabeyi isem,hangisinin kardeşi,hangisinin amcası, eniştesi,dayısı bu sıfatlar  benim ilahi takdirle göğsüme takılmış madalyalarımdır.

İnsanlarım ise bahşedilen ilahi ödüllerim…