Bu hafta iki güzel insanımı daha anlatacağım size.Birinci ve ikinci haftadakilerle aynı yere bakabilen,aynı şeyi görebilen gönül gözü açık iki insanımı.
Sibel Akıncı ile Canan Cihan’ı.
Nerede benim tekliğim ? Hah buldum.Yazıyı da turayı da tuttum.
Yazı…
(Arkadaşlarım bu yazı tura meselesi doğru mu? Diye soruyorlar.Ben yazarken aslında sizlerle konuşuyorum.Bazen dilimin söylediğini satırlara fısıldıyorum.Doğru,doğru.)
Yazı da Canan Cihan vardı;Onunla başlayayım o zaman.
Sanırım beş yıla yaklaştı tanışıklığımız.Ağabey Kardeşliğimiz sanki on yıllar öncesi kadar.
Canan Cihan deyince Yağmur insanlar gelir akla.Hani o yalanı dolanı bilmeyen,birbirlerine tuzaklar kurmayan,kimsenin hakkını yemeyen,gereksiz hırsların pençesinde kıvranmayan,kötülük yapmayan,bilerek ve isteyerek suç işlemeyen,haksızlık diye bir kavramları da olmayan ve en önemlisi asla kul hakkına göz dikmeyen Yağmur insanları;Otizmlileri…
Sözcüğün alışılmış hali Yağmur Adamlar olsa da ben adamlar yerine insanlar yazmayı tercih ettim çünkü otizm yaş ve cinsiyet ayırmıyor.
Canan Cihan ‘da otizmle verdiği can siperane mücadelesinde sınır tanımıyor.Çok zor bir kulvar onunki.Otizm hala farkındalık aşamasında çünkü.Konunun uzmanları ‘’Otizm Türkiye verileri ve ülkemizdeki otizmli sayısı dünya geneliyle paralelken, otizm farkındalığı ve otizme yönelik özel eğitim konusunda henüz yolun oldukça başındayız.’’dermeleri de bu savı destekler nitelikte.
Otizm nöbeti hiç bitmez Canan Cihan’ın. Farkındalık adına katıldığı panel, fuar, toplantı ve bilumum etkinliğin yanı sıra otizmli bir gencin annesi olması hasebi ile 7/24 görev başındadır.
Bu arada dernekte ki yardımcısı hayatta ki yoldaşı Mümine Feralar’ın da hakkını teslim etmem gerekir. O da ailesinde ve yakında otizmli birey olmadığı halde bu koya baş koyan güzel yüreklilerden biridir.
Canan hanım daima yoğundur ancak yoğunluğu dostluğuna kadardır. İyi bir şey yaparsam alkışı ile, üzülürsem omuzu ile,acım varsa yüreği ile koşar müdahale eder.Bunca yıl duyarsız kaldığını hiç görmedim.Bilir ki ihtiyaç vardır, hiç uzaklara bakmam hemen yanı başımdadır.
Mina Otizmle Yaşam Derneği onunla çok ciddi ivme kazandı. Alışılmış dernek yapısından çıkıp sosyal bir destek ünitesi haline geldi.Haliyle başarı çıtası da yükseldi.
İlk tanıştığımız da kurduğu inşallah ile başlayan cümlesi o günden beri saplı durur yüreğimde.Bir ananın kurabileceği en zor cümleyi kuracak kadar yiğit,bin ananın helalliğini hak edecek kadar fedakardır.
***
Biz birbirimizin gözünü oymadan insan insana yaşamayı beceremezken,bir genç kız çıkmış,diğer genç kızları da yanına alarak ‘’Haydi derneğimizi kuralım artık,zamanıdır.’’ demiş.
Kurmuşlar adını da Bursa Hayvanlarla Yaşam Derneği koymuşlar. Bakar mısınız ? Hayvan hakları, hayvanları koruma filan değil derneğin ismi; Hayvanlarla yaşama derneği. Yani bu gezgeni paylaştığımız diğer yaratılmışlarla.
Yukarıda ki paragrafla başlayan bir yazımda duyurmuştum Bursa Hayvanlarla Yaşam Derneği’nin kuruluşunu. Benim ölçülerimde okunma rekoru kırdı.
Genç kız Rekorla başladı şimdi ön yargıları kırıyor…
Tarih öğretmeni (fiilen),dernek kurucu başkanı, hayvan sevdalısı, köşe yazarı ve eğitim gönüllüsü tanıdığının gönlünde taht kuran kendi gönlünden,gönlü kendinden güzel Sibel Akıncı’dan söz ediyorum.
Bir deli ırmak gibidir Akıncı. Sürekli akar. Kış ortasında dağda bayırda kendi deyimi ile ‘beslemeye’çıkar ateşler içinde döner günlerce hasta dolaşır, yaz sıcağında dere tepe koşturur aç ve yardıma muhtaç hayvan arar.
Hani biz bir köpeğe su verip, bir kediye yaş mama aldığımızda facede filan paylaşa paylaşa bir hal oluruz ya, Sibel bu işin profesyonelcesini yapar. Elbette yalnız değildir çalışmalarında ancak kaptanlık bandı onun kolundadır.
Bir gün kulübelerle dolu kamyonda dır,bir gün markette stand başında.Yazılarını ve tv programlarını filan hiç katmıyorum dur durak bilmeden çalışır.El uzattıklarının dile gelmesi mümkün değil ama bir de Balik, Halik örneği var.Halik görür yaptıklarını eminim.
Hazır Sibel Akıncı’yı bulmuşken biraz da dernekten söz edeyim.Bilmeyenler öğrensin,bilenler hatırlasın.
Hayvanlarla yaşam derneği UNESCO’nun 15 Ekim 1978 de ilan ettiği Hayvan Hakları Evrensel Bildirgesi doğrultusunda faaliyetlerde bulunmak amacı ile kuruldu.
Bildirgenin ana fikrini dünyaya gelmiş her canlının yaşam hakkı olması ,hayvanların da yaşam hakkıyla birlikte doğmaları oluşturuyor.
Derneğin üzerinde durduğu konuların başında da Hayvan Hakları Evrensel Bildirgesinin 11 ve 12.maddelerinde yer alan ‘Zorunluluk olmaksızın bir hayvanın öldürülmesi ‘BIOCIDE’de yani ‘YAŞAMA karşı SUÇ’ a ve ‘çok sayıda hayvanın öldürülmesi’ anlamına gelen ‘GENOCIDE’e yani ‘TÜRE karşı SUÇ’a bir başka deyimle itlafla karşı kararlı bir şekilde mücadele etmek geliyor.
Bursa Hayvanlarla Yaşam Derneği işte bu yüzden önemli.
Sibel Akıncı’da böylesi bir önemi sırtladığı için çok önemli.
Bir de; ahde vefayı kendi kendi kendine gencecik yaşta öğrenmeyi başarmış bir Sibel vardır ki,ben bu yönüne bayılırım.İşlerine kattığı sevgisine de şapka çıkartırım.
Manevi kızımdır Sibel; bi severim ki onu sormayın…
Bu gün iki insanım ile daha tanıştırdım sizi.
Daha sırada kaç tane var biliyor musunuz?
Yaşasın Pazar günleri…
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Web.tv
Olcay ERÖZDEN
Benim insanlarım (ııı)
Yaşasın bu gün yine Pazar.
Benim insanlarım günü.
Bu hafta iki güzel insanımı daha anlatacağım size.Birinci ve ikinci haftadakilerle aynı yere bakabilen,aynı şeyi görebilen gönül gözü açık iki insanımı.
Sibel Akıncı ile Canan Cihan’ı.
Nerede benim tekliğim ? Hah buldum.Yazıyı da turayı da tuttum.
Yazı…
(Arkadaşlarım bu yazı tura meselesi doğru mu? Diye soruyorlar.Ben yazarken aslında sizlerle konuşuyorum.Bazen dilimin söylediğini satırlara fısıldıyorum.Doğru,doğru.)
Yazı da Canan Cihan vardı;Onunla başlayayım o zaman.
Sanırım beş yıla yaklaştı tanışıklığımız.Ağabey Kardeşliğimiz sanki on yıllar öncesi kadar.
Canan Cihan deyince Yağmur insanlar gelir akla.Hani o yalanı dolanı bilmeyen,birbirlerine tuzaklar kurmayan,kimsenin hakkını yemeyen,gereksiz hırsların pençesinde kıvranmayan,kötülük yapmayan,bilerek ve isteyerek suç işlemeyen,haksızlık diye bir kavramları da olmayan ve en önemlisi asla kul hakkına göz dikmeyen Yağmur insanları;Otizmlileri…
Sözcüğün alışılmış hali Yağmur Adamlar olsa da ben adamlar yerine insanlar yazmayı tercih ettim çünkü otizm yaş ve cinsiyet ayırmıyor.
Canan Cihan ‘da otizmle verdiği can siperane mücadelesinde sınır tanımıyor.Çok zor bir kulvar onunki.Otizm hala farkındalık aşamasında çünkü.Konunun uzmanları ‘’Otizm Türkiye verileri ve ülkemizdeki otizmli sayısı dünya geneliyle paralelken, otizm farkındalığı ve otizme yönelik özel eğitim konusunda henüz yolun oldukça başındayız.’’dermeleri de bu savı destekler nitelikte.
Otizm nöbeti hiç bitmez Canan Cihan’ın. Farkındalık adına katıldığı panel, fuar, toplantı ve bilumum etkinliğin yanı sıra otizmli bir gencin annesi olması hasebi ile 7/24 görev başındadır.
Bu arada dernekte ki yardımcısı hayatta ki yoldaşı Mümine Feralar’ın da hakkını teslim etmem gerekir. O da ailesinde ve yakında otizmli birey olmadığı halde bu koya baş koyan güzel yüreklilerden biridir.
Canan hanım daima yoğundur ancak yoğunluğu dostluğuna kadardır. İyi bir şey yaparsam alkışı ile, üzülürsem omuzu ile,acım varsa yüreği ile koşar müdahale eder.Bunca yıl duyarsız kaldığını hiç görmedim.Bilir ki ihtiyaç vardır, hiç uzaklara bakmam hemen yanı başımdadır.
Mina Otizmle Yaşam Derneği onunla çok ciddi ivme kazandı. Alışılmış dernek yapısından çıkıp sosyal bir destek ünitesi haline geldi.Haliyle başarı çıtası da yükseldi.
İlk tanıştığımız da kurduğu inşallah ile başlayan cümlesi o günden beri saplı durur yüreğimde.Bir ananın kurabileceği en zor cümleyi kuracak kadar yiğit,bin ananın helalliğini hak edecek kadar fedakardır.
***
Biz birbirimizin gözünü oymadan insan insana yaşamayı beceremezken,bir genç kız çıkmış,diğer genç kızları da yanına alarak ‘’Haydi derneğimizi kuralım artık,zamanıdır.’’ demiş.
Kurmuşlar adını da Bursa Hayvanlarla Yaşam Derneği koymuşlar. Bakar mısınız ? Hayvan hakları, hayvanları koruma filan değil derneğin ismi; Hayvanlarla yaşama derneği. Yani bu gezgeni paylaştığımız diğer yaratılmışlarla.
Yukarıda ki paragrafla başlayan bir yazımda duyurmuştum Bursa Hayvanlarla Yaşam Derneği’nin kuruluşunu. Benim ölçülerimde okunma rekoru kırdı.
Genç kız Rekorla başladı şimdi ön yargıları kırıyor…
Tarih öğretmeni (fiilen),dernek kurucu başkanı, hayvan sevdalısı, köşe yazarı ve eğitim gönüllüsü tanıdığının gönlünde taht kuran kendi gönlünden,gönlü kendinden güzel Sibel Akıncı’dan söz ediyorum.
Bir deli ırmak gibidir Akıncı. Sürekli akar. Kış ortasında dağda bayırda kendi deyimi ile ‘beslemeye’çıkar ateşler içinde döner günlerce hasta dolaşır, yaz sıcağında dere tepe koşturur aç ve yardıma muhtaç hayvan arar.
Hani biz bir köpeğe su verip, bir kediye yaş mama aldığımızda facede filan paylaşa paylaşa bir hal oluruz ya, Sibel bu işin profesyonelcesini yapar. Elbette yalnız değildir çalışmalarında ancak kaptanlık bandı onun kolundadır.
Bir gün kulübelerle dolu kamyonda dır,bir gün markette stand başında.Yazılarını ve tv programlarını filan hiç katmıyorum dur durak bilmeden çalışır.El uzattıklarının dile gelmesi mümkün değil ama bir de Balik, Halik örneği var.Halik görür yaptıklarını eminim.
Hazır Sibel Akıncı’yı bulmuşken biraz da dernekten söz edeyim.Bilmeyenler öğrensin,bilenler hatırlasın.
Hayvanlarla yaşam derneği UNESCO’nun 15 Ekim 1978 de ilan ettiği Hayvan Hakları Evrensel Bildirgesi doğrultusunda faaliyetlerde bulunmak amacı ile kuruldu.
Bildirgenin ana fikrini dünyaya gelmiş her canlının yaşam hakkı olması ,hayvanların da yaşam hakkıyla birlikte doğmaları oluşturuyor.
Derneğin üzerinde durduğu konuların başında da Hayvan Hakları Evrensel Bildirgesinin 11 ve 12.maddelerinde yer alan ‘Zorunluluk olmaksızın bir hayvanın öldürülmesi ‘BIOCIDE’de yani ‘YAŞAMA karşı SUÇ’ a ve ‘çok sayıda hayvanın öldürülmesi’ anlamına gelen ‘GENOCIDE’e yani ‘TÜRE karşı SUÇ’a bir başka deyimle itlafla karşı kararlı bir şekilde mücadele etmek geliyor.
Bursa Hayvanlarla Yaşam Derneği işte bu yüzden önemli.
Sibel Akıncı’da böylesi bir önemi sırtladığı için çok önemli.
Bir de; ahde vefayı kendi kendi kendine gencecik yaşta öğrenmeyi başarmış bir Sibel vardır ki,ben bu yönüne bayılırım.İşlerine kattığı sevgisine de şapka çıkartırım.
Manevi kızımdır Sibel; bi severim ki onu sormayın…
Bu gün iki insanım ile daha tanıştırdım sizi.
Daha sırada kaç tane var biliyor musunuz?
Yaşasın Pazar günleri…