Başlığı gören herkesin kendini Nilüfer'de hissettiğine eminim. Bu gülümseyin sözcüğü Mustafa Bozbey'i tarihe yazan slogan. Oysa son günlerde gülümsemeyi unutan bir kent ve ülke ile yüzleşiyoruz. Havalar ne kadar güzel olsa bile, bir kilo et 60 lira olmuşken mangal yapası gelmiyor insanın. Hayvancılık yaşam mücadelesi verirken, yoksulluk sayesinde zorunlu perhiz yapan bir millet olduk. Öyle ki, fitness salonlarını işletenler, ekonomi düzelsin diye duaya çıktı. Obezite, yoksulluk bu hızla devam ederse 2 yıl içerisinde ülkenin gündeminden çıkacak. Lakin, geçim sıkıntısı nedeniyle kanser vakalarında artış bekleniyor diyebilirim. 

Türkiye'nin önünde ki en büyük sorunlardan birisi olan önüne gelenin kafasına göre esnaf olduğu dönemin de sonuna geldik. Mağazacılık sektörü, ödenemeyen taksitler nedeniyle küçülmeye gitti. İnşaat sektörü bankaların elinde can çekişirken, akaryakıt fiyatlarının yükseliş hızı döviz kurlarını geride bıraktı. Hal böyle olunca çok kısa bir süre içerisinde yeşil bir çevre ile buluşacağız diyebilirim. İnşaat sektörü bittiği için kentler daha fazla beton kulelere teslim olmayacak. Akaryakıt giderlerinin artması, taşıt azlığına neden oldu. Böyle giderse 3-5 seneye kalmaz tertemiz bir hava sahasına sahip olabiliriz. Allah Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan ve kabinesini başımızdan eksik etmesin inşallah. 

***

Elbette son dönemde gerilen bir ülke ile yola devam ediyor hükümet. İşi zor, Allah yardımcısı olsun devleti yönetenlerin. Lakin, sokağa çıkmak, halk ile hallenmek lazım. Çok şey istemiyor vatandaş. Sorun çok elbette, peki çözüm yok mu? Halk bunu anlamıyor! Onca adam, koca koca insanlar Ankara'da çökertme oynamıyor herhalde… 

Eleştiriye açık olmayan iktidar, kendi içerisinde bölünme sürecine gitti. Her ne kadar Ak Parti’nin içerisinde birliktelik rüzgarları estirilmek isteniyor olsa bile umutsuz bir süreç yürütüyor Genel Merkez. Bursa siyaseti, kentin merkezinde güçlü adamlarca şekillenir. Öyle Doğu'dan Kuzey'den, Güney'den gelen günü birlik patronlarla değil! 

Az önce de dediğim gibi arkanıza yaslanın ve gülümseyin. Madem sandıkta tüm kozunuzu oynadınız, şimdi de oynanan oyunu gülümseyerek izleyin. Sandık çok uzakta değil. Elbette gelecek. Lakin, sandık gelene kadar elde bir memleket, gönülde bir siyaset kalacak mı? İşte asıl meçhul soru bu… 

Başkan olmak yetmiyor!

Yerel seçimler sonrasında gördük ki, adaylık dönemi ile başkanlık dönemi birbiriyle çelişen makam sahipleri türedi. Dün öve öve bitiremediklerimize elbette bugün sövecek değiliz. Lakin, halkın dili torpa değil ki büzesin. Elbette elinde olduğunca, imkanı yettiğince halkının huzurunda olanlar da yok değil. Her ne kadar imkansızlık hepimizin sorunu olsa bile, bir elin nesi var iki elin sesi… 

Geçtiğimiz günlerde Yıldırım Belediye Başkanı Oktay Yılmaz ile Kestel Belediye Başkanı Önder Tanır biraraya gelerek bir kısım hususlarda her iki belediye arasında protokol imzaladı. İmkanların her iki ilçe için daha faydalı kullanılmasını sağlayacak bu protokol özlenen Ak Parti ruhunu hatırlattı bizlere. Recep Tayyip Erdoğan, Ak Parti'yi kurduktan sonra aynı ruhla çalışan ekipler ve yerel yönetimler sayesinde Türkiye şaha kalkmıştı. Şimdi o isimler birer birer gemiyi terk ediyor. Çok şükür halk desteği ve teşviki ile iyi isimler Belediye Başkanı oldu bazı yerlerde de umutlar yeşermeye devam ediyor. Tabi ki, atama ile geldiği makamda adayken oturduğu koltukta tevazu ile halktan teveccüh alanlarda artık çok değişti. Onlar şimdi kendisine cebinden ulaşmak isteyenleri Özel Kalem müdürlerine aratıyor! Eeee koca başkan oldular, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın yardımcısını ağırladılar ne de olsa dimi? 

İşte Bursa'da durum vaziyet bu. Türkiye'nin ahvali Ankara'dan beter. Allah'a şükür ki, Trump değil Erdoğan başımızda…