Son zamanlarda herşey farklılaşıyor ve değişiyor. Gelişme ile birlikte her alanda evrilme de yaşıyoruz. Değişen ve gelişen en önemli faktörlerden bazılarıda kimlikler ve değerler. Hayat ve gelecek telaşı, tüm insanlığı bir noktadan farklı bir noktaya götürmeye üşenmiyor. Gittikçe kimliklerimiz değişiyor, değerlerimiz ise kaybolmaya yüz tutuyor. Kimi zaman bu koşuşturmada kimliğimizi, sorumluluklarımızı, varoluş sebeplerimizi ve yaşamak için gerekli değerlerimizi kaybediyoruz. Eğer ebeveynsek anne baba kimliğimizi sorumluluğumuzu unutmamız ya da göz ardı etmemiz çocuklarımızın gerişimini epeyce olumsuz yönde etkiliyoruz. Bu kimlikleri doğru kullanmıyorsak çocuklar kimi zaman sorumsuz, kendini ifade edemeyen, özgüvensiz, bencil ve hatta küstah bir birey haline dönüşebiliyor.

            Çocuklarımızı bu durumlardan ve kavramların esaretinden korumak için ilk olarak kimliklerimizi, sorumluluklarımızı hatırlamalıyız. Anne baba olmak belli bir denge gerektirir. Bu dengeyi korumak büyük sorumluluk ve alaka ile ilgilidir.

            Çocuklar dünyaya geldiği andan itibaren ailesinin ilgi, sevgi ve desteğine ihtiyaç duyar. Ebeveyn olmak çocuğun ihtiyaç duyduğunda yanında olmaktır. Çünkü çocukların ailelerinin birikimine, tecrübesine, rehberliğine ihtiyacı vardır. Fakat bu durum bazen ebeveynler tarafından aşırı ve gereksize kaçabiliyor ve bu da doğru bir yaklaşım değildir. Belli bir yaştan sonra çocuk kendi ihtiyaçlarını kendisinin karşılaması gerektiği esastır. Kırılan eşyayı toplaması, yemeğini ağzına verme, ayakkabısını giydirme çocuğun belli becerilerini geliştirmenin tam tersine köreltir.

            Anne baba olmanın en önemli kurallarından biride arkadaşlık ve ebeveynlik kavramlarının karıştırılmamasıdır. Çocuğu anlama konusunda arkasaşça davranabilmesi gereken durumlardan biri ancak yöntem geliştirme ve çözüm bulma konusunda ebeveynlik yönünün ortaya çıkması önemlidir. Çünkü bu yaklaşım çocuklara tamamiyle arkadaşça yaklaşma olumsuz ve tehlikeli sonuçlar doğurabilir. Çocuklar hayatı boyunca bir çok arkadaş bulabilir ancak anne babası tek olacaktır. Çocuklar kendisine rehberlik edecek ve yönlendirebilecek sağlıklı ebeveynler arayışına girecektir.

            Her anne baba çocuğunun başarılı olmasını ister. Çocuklarının iyi bir eğitim alarak akademik anlamdada yükselmesi onların en istediği durumlar arasındadır. Ebeveynler bu durumda yine anne baba olarak yaklaşmalı derslerinde, okul hayatında, sosyal sorunlarında çözümcü bir yaklaşımla çocuğunu karşılamalıdır. Anne babalar birer öğretmen değildir. Bu şekilde yaklaşan aileler çocuğunun bu anlamda dengesini bozabilir.

            Aslında olması gereken tek gerçek tutum;

Anne baba olarak, doğru kimlik ve değerler ile çocukların tüm gelişim alanlarına özen ve ilgi ile, hayat karmaşasına dalmadan ilgilenmektir. Bu şekilde davranan ailelerin çocukları, kendi kimliğini ve özgüvenini geliştirmiş, akademik anlamdaki başarısının yanısıra değerlerlede özdeşleşmiş, doğru insan olabilmeyi başarmış bireyler olarak hayata atılırlar.

.