Hem sayfa hem de Fark Yaratanlar Ödüllü Eski Bursalılar Burada Sosyal medya grubundan bir arkadaşım paylaşmış ve yazının sonunda da alıntı deme duyarlılığını göstermiş.
İsmini de zikretmek isterdim ancak kendisi bunu dahi istemedi ama sağ olsun alıntıyı alıntılamama müsaade etti.
Şimdi sıkı durun;
Bu gerçek bir insanlık öyküsü…
Aslına sadık kalarak aynen paylaşıldığı gibi noktası virgülüne dokunmadan paylaşıyorum bende..
‘‘Güneydoğu'da bir köye helikopteri ile iniş yaptı. Malzemeleri bıraktı.
Bu arada köyün etrafında toplanmış çocuklar merakla helikoptere bakıyordu.
Hemen havalandı sonra çocuklara bir defa daha baktı. Çocuklar hayranlıkla başlarını kaldırmış gökyüzünde helikopteri izliyordu.
Daha fazla dayanamadı. Çılgınca bir fikir aklına geldi. Çocukların bulunmuş olduğu yere tekrar iniş yapmaya karar verdi.
Çocuklar şaşkınlıkla ne olduğuna bir anlam vermeye çalışırken helikopter pilotu;
"Hadi çocuklar gidiyoruz!" dedi. 10-12 kadar çocuğu helikoptere bindirdi ve havalandı.
Çocuklar olup bitene bir anlam veremezken bir anda kendilerini helikopterin içinde gökyüzünde buldular.
Müthiş mutlu olmuşlardı. Köylerine havadan bakıyorlardı. Korku mutluluk birbirine karışmıştı.
Pilot onları gökyüzünde epeyce dolaştırdıktan sonra almış olduğu yere tekrar bıraktı.
Çocukların mutluluğuna diyecek yoktu. Hepsi koşarak anne babasına durumu anlatmaya gitti.
Pilot tekrar havalandı ve bölgeden ayrıldı.
Aradan yıllar geçti, aynı pilot Yalova 1999 depreminde helikopterle yaralı taşırken, yaralılardan birinin yakınının kendisine hayranlık uyandıran bakışları karşısında aynı pilot sordu;
"Beni birine mi benzettin?"
_"Yok hayır" dedi hasta yakını genç.
Bizi köyümüzde çocukken helikoptere alıp gezdiren bu güzel adamı nasıl unutabilirim?''
İşte bu kadar yüreği geniş, kalbi temiz, hayat dolu insan sevgisi ile yoğrulmuş devre arkadaşım Ender Tamer Erol kardeşimizi dün (11.10.2020) itibariyle covid 19 salgınından kaybetmiş olmanın derin üzüntüsünü yaşıyoruz.
Kendisine Allah'tan rahmet diliyorum.
....En son THY pilotu idi’’
***
Maskeden bunalıyorum, Ne o öyle günde kırk kere eller mi yıkanırmış, düğün bu tabii oynayacağız, Bize bir şey olmaz takma kafana,Dış güçlerin uydurması bu korona filan diye bir şey yok, Ne sosyal mesafesi arkadaş zaten her yer tıklım tıklım dolu,Ne olmuş salgın varsa bak sayılar her gün azalıyor, Abi ne salgını yaaa; Amma da abartıyorsun işin gücün muhalefet yani (maskesiz bir genci uyardığım da bu bizzat bana söylendi)…
Kuvvetle muhtemel ki bu sözlerin ve nicelerinin sahipleri bulaştırdılar virüsü Rahmetli Ender Tamer Erol’a.
Ve daha kimlerimizi kimlerimizi böylesi aymazlıklar sonucu yolluyoruz, yollayacağız bu dünyadan.
Daha yitirdiklerimizi bile sayamıyoruz; Kaldı ki geride kalanlarımızı koruyalım derseniz siz de haklısınız.
Ne zaman alıntılara konu olacak hayatlarımız, eğer bir yazanı olursa ölümlerimize dair satırlar ne zaman yazılacaklar onu ise hiç bilmiyoruz.
Kitlesel bir umursamazlıkla kimimiz efelik taslıyor, kimimiz yok sayıyor, kimimiz algılayamıyor kimimiz de muska peşinde koşuyoruz.
Elbette salgını ciddiye alıp kendileri ve başkaları adına önlemler alanlarımızın sayıları da hiç az değil;
Ancak,
O aymazların sağlıkçısından, hekimine, öğretmeninden işçisine, yaşlısından gencine binlerce insanımızın kanlarına girmelerini önleyemiyoruz.
Acaba diyorum bu bela bir on beş-yirmi yıl önce gelseydi başımıza durum bizim lehimize daha farklı mı olurdu?
Malum o zamanlar toplumca daha bir düşkün ve çok daha az düşmandık birbirimize.
Bilmiyorum.
Bildiğim,
Pisi pisine teker teker eksildiğimiz,
Yaradan’a sığınıp sadece kalan sağlar bizimdir diyerek teselli aradığımız.
O da kaçımızın içine siniyor başka mesele…
Bence salgının en önemli niteliği hastalıktan ziyade doğru seçeneğin duyarlılık olduğu bir insanlık testi olması.
Yaşamının ufacık bir kesitine dair anısından yapılan alıntı ile varlığından ve ne yazık ki yokluğundan haberdar olduğum merhum Ender Tamer Erol’a gani gani rahmet diliyor, bu alıntıyı paylaşan ve benim de köşemde paylaşmama olanak tanıyan arkadaşıma bir kez daha teşekkürlerimi sunuyorum…
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Web.tv
Olcay ERÖZDEN
Alıntıdan Alıntı…
Hem sayfa hem de Fark Yaratanlar Ödüllü Eski Bursalılar Burada Sosyal medya grubundan bir arkadaşım paylaşmış ve yazının sonunda da alıntı deme duyarlılığını göstermiş.
İsmini de zikretmek isterdim ancak kendisi bunu dahi istemedi ama sağ olsun alıntıyı alıntılamama müsaade etti.
Şimdi sıkı durun;
Bu gerçek bir insanlık öyküsü…
Aslına sadık kalarak aynen paylaşıldığı gibi noktası virgülüne dokunmadan paylaşıyorum bende..
‘‘Güneydoğu'da bir köye helikopteri ile iniş yaptı. Malzemeleri bıraktı.
Bu arada köyün etrafında toplanmış çocuklar merakla helikoptere bakıyordu.
Hemen havalandı sonra çocuklara bir defa daha baktı. Çocuklar hayranlıkla başlarını kaldırmış gökyüzünde helikopteri izliyordu.
Daha fazla dayanamadı. Çılgınca bir fikir aklına geldi. Çocukların bulunmuş olduğu yere tekrar iniş yapmaya karar verdi.
Çocuklar şaşkınlıkla ne olduğuna bir anlam vermeye çalışırken helikopter pilotu;
"Hadi çocuklar gidiyoruz!" dedi. 10-12 kadar çocuğu helikoptere bindirdi ve havalandı.
Çocuklar olup bitene bir anlam veremezken bir anda kendilerini helikopterin içinde gökyüzünde buldular.
Müthiş mutlu olmuşlardı. Köylerine havadan bakıyorlardı. Korku mutluluk birbirine karışmıştı.
Pilot onları gökyüzünde epeyce dolaştırdıktan sonra almış olduğu yere tekrar bıraktı.
Çocukların mutluluğuna diyecek yoktu. Hepsi koşarak anne babasına durumu anlatmaya gitti.
Pilot tekrar havalandı ve bölgeden ayrıldı.
Aradan yıllar geçti, aynı pilot Yalova 1999 depreminde helikopterle yaralı taşırken, yaralılardan birinin yakınının kendisine hayranlık uyandıran bakışları karşısında aynı pilot sordu;
"Beni birine mi benzettin?"
_"Yok hayır" dedi hasta yakını genç.
Bizi köyümüzde çocukken helikoptere alıp gezdiren bu güzel adamı nasıl unutabilirim?''
İşte bu kadar yüreği geniş, kalbi temiz, hayat dolu insan sevgisi ile yoğrulmuş devre arkadaşım Ender Tamer Erol kardeşimizi dün (11.10.2020) itibariyle covid 19 salgınından kaybetmiş olmanın derin üzüntüsünü yaşıyoruz.
Kendisine Allah'tan rahmet diliyorum.
....En son THY pilotu idi’’
***
Maskeden bunalıyorum, Ne o öyle günde kırk kere eller mi yıkanırmış, düğün bu tabii oynayacağız, Bize bir şey olmaz takma kafana,Dış güçlerin uydurması bu korona filan diye bir şey yok, Ne sosyal mesafesi arkadaş zaten her yer tıklım tıklım dolu,Ne olmuş salgın varsa bak sayılar her gün azalıyor, Abi ne salgını yaaa; Amma da abartıyorsun işin gücün muhalefet yani (maskesiz bir genci uyardığım da bu bizzat bana söylendi)…
Kuvvetle muhtemel ki bu sözlerin ve nicelerinin sahipleri bulaştırdılar virüsü Rahmetli Ender Tamer Erol’a.
Ve daha kimlerimizi kimlerimizi böylesi aymazlıklar sonucu yolluyoruz, yollayacağız bu dünyadan.
Daha yitirdiklerimizi bile sayamıyoruz; Kaldı ki geride kalanlarımızı koruyalım derseniz siz de haklısınız.
Ne zaman alıntılara konu olacak hayatlarımız, eğer bir yazanı olursa ölümlerimize dair satırlar ne zaman yazılacaklar onu ise hiç bilmiyoruz.
Kitlesel bir umursamazlıkla kimimiz efelik taslıyor, kimimiz yok sayıyor, kimimiz algılayamıyor kimimiz de muska peşinde koşuyoruz.
Elbette salgını ciddiye alıp kendileri ve başkaları adına önlemler alanlarımızın sayıları da hiç az değil;
Ancak,
O aymazların sağlıkçısından, hekimine, öğretmeninden işçisine, yaşlısından gencine binlerce insanımızın kanlarına girmelerini önleyemiyoruz.
Acaba diyorum bu bela bir on beş-yirmi yıl önce gelseydi başımıza durum bizim lehimize daha farklı mı olurdu?
Malum o zamanlar toplumca daha bir düşkün ve çok daha az düşmandık birbirimize.
Bilmiyorum.
Bildiğim,
Pisi pisine teker teker eksildiğimiz,
Yaradan’a sığınıp sadece kalan sağlar bizimdir diyerek teselli aradığımız.
O da kaçımızın içine siniyor başka mesele…
Bence salgının en önemli niteliği hastalıktan ziyade doğru seçeneğin duyarlılık olduğu bir insanlık testi olması.
Yaşamının ufacık bir kesitine dair anısından yapılan alıntı ile varlığından ve ne yazık ki yokluğundan haberdar olduğum merhum Ender Tamer Erol’a gani gani rahmet diliyor, bu alıntıyı paylaşan ve benim de köşemde paylaşmama olanak tanıyan arkadaşıma bir kez daha teşekkürlerimi sunuyorum…