Hava Durumu
TR
Türkçe
English
Русский
Français
العربية
Deutsch
Español
日本語
中文
TR
Türkçe
English
Русский
Français
العربية
Deutsch
Español
日本語
中文

Ah o eskiler

Yazının Giriş Tarihi: 30.11.2020 00:00
Yazının Güncellenme Tarihi: 30.11.2020 00:00

Eskiden mahallelerimiz vardı ve mahallelerimizin çocukları birbirlerini çok severlerdi. Dışarıdan gelen bir ıslığa uçarcasına aşağı iner, beraber olacakları anları iple çekerlermiş. Kavga etsekte de kin tutmaz, her gün yeni bir dünya kurarlardı. Herkeste paylaşma duygusu, sevgi ve arkadaşlarını kollama duygusu yavaş yavaş gelişirdi. O zamanlar okula servis ile değil, köşe başında buluşarak gidilirdi.Bizi beklemezdi evdeki bilgisayar, şehrin en iyi dersanesi, hazırlık kursları,. Bilmezdik; Hamburgeri, MTV'yi, İnterneti, cep telefonunu, tetrisi. Bildiğimiz duvarların üzerinde sohbet etmek, hatıra defterleri doldurup sevgileri keşfetmekti. Bilirdik horoz şekercisini, macuncunun tornavida ile koyduğu rengarenk macunları, kırık leblebiyi, leblebi tozunu, süt-sal dondurmayı. Eve gitmeyi unutmayı, hava kararınca dayak yemeyi, sonra bir ıslıkla tekrar aşağıya kukalı saklambaça kaçmayı. Bilirdik o hakkında türlü şeyler söylenen evdeki garip adamdan korkmayı, küsmeyi, aynı kıza asılmamayı, torbalarla misket toplamayı, gıcır köstek ayırmayı, değiş tokuş kaybedince kapısı, Teksas'ı, Tommiks'i, Konyakçı'nın dişlerini, İç içe konan naylon topları, taştan kale direklerini. Üç korner bir penaltıyı. Üzerine apartman yapılan top sahalarını, sonra o apartmana taşınan yeni dostları ve onları kapma yarışını... Otobüsteki biletçinin lastik silgi sarılı kalemini, yoğurtçuyu, kalaycıyı, bozacıyı, hallacı... Evlerin arkasındaki odun kömür depolarını. Yakar topun yakışını. Mantarlı gazoz kapaklarını, yaldız kazımayı. Yandaki mahalle ile alınan kavgayı, her kavganın çıkardığı kahramanı-ödleği. Kan kardeşliğini, ip atlama, lastiğe basma, topaç virtiözlüğünü, çelik çomağı, kırılan camları, toplanan paraları...
Açık hava sinemalarını.

Şimdi ise bitişik apartmanların arasında, nefes alınmaz bir havada, evlerinde, sanal bir dünyada, emniyet içinde ve yalnız yaşıyoruz.
Hafta sonları hep beraber hiper marketlerdeyiz.
Okul servisleri çocukları neredeyse yataklarından alıyor. Çocuklar trafik kaygısıyla, köşedeki markete dahi gönderilmiyor. Babalar şirketlerin bilançolarını, çocuklar da dersane reytinglerini izliyor.
Hepsi birer test uzmanı, sayısal-sözel yuvarlanıp gidiyorlar.
Sek sek oynamayı değil ama taban puanları çok iyi biliyorlar. Hayata açılan pencereleri Windows 95, 98, 2000... Onlar ekrana, ekran onlara bakıyor ve koca bir hayat dışarıda akıp gidiyor.
Ve şehrin dışında ağaçlar; tırmanacak, salıncak kuracak, kalp kazıyacak mahalle çocuklarını bekliyor.
Paylaşmayan, yalnız, bencil, kafesler içinde, gürbüz, güvendeki çocukları...
Hiç sopa yememiş, ağaçtan düşmemiş, topu yandaki bahçeye kaçmamış, dizlerinde yara kabukları olmamış çocukları...

Tamda böyleyken şimdi dahada kötüsü virüs korkusu,ile yaşam kaygısı yarış halinde.
Kısaca her şey günden güne dahada kötü.
Evlat ana babadan,Ana baba evlattan uzaklaştı.
Sevdiğin insanı son kez uğurlamaya bile gidemezken,
Bun gidişat nereye ?

Bir bilen varsa söylesin.

İnsanoğlu nereye ?

Tekrar görüşmek üzere (İnşallah)
Sağlıcakla kalın...


 

Yorum Ekle
Gönderilen yorumların küfür, hakaret ve suç unsuru içermemesi gerektiğini okurlarımıza önemle hatırlatırız!
Yorumlar
Yükleniyor..
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.